EN/GR
My mind to me a kingdom is;
Such perfect joy therein I find
That it excels all other bliss
Which God or nature hath assign’d.
Though much I want that most would have,
Yet still my mind forbids to crave.
No princely port, nor wealthy store,
No force to win a victory,
No wily wit to salve a sore,
No shape to win a loving eye;
To none of these I yield as thrall,
-
For why? my mind despise them all.
I see that plenty surfeit oft,
And hasty climbers soonest fall;
I see that such as are aloft
Mishap doth threaten most of all.
These get with toil and keep with fear;
Such cares my mind can never bear.
I press to bear no haughty sway,
I wish no more than may suffice,
I do no more than well I may,
Look, what I want my mind supplies.
Lo! thus I triumph like a king,
My mind content with anything.
I laugh not at another’s loss,
Nor grudge not at another’s gain;
No worldly waves my mind can toss;
I brook that is another’s bane.
I fear no foe, nor fawn on friend,
I loathe not life, nor dread mine end.
My wealth is health and perfect ease,
And conscience clear my chief defence;
I never seek by bribes to please,
Nor by desert to give offence.
Thus do I live, thus will I die,
-
Would all did so as well as I!
Ένα βασίλειο είναι για μένα ο νους μου...
"Ένα βασίλειο είναι για μένα ο νους μου. 
Τόσες χαρές μέσα του βρίσκω
που ξεπερνούν
κάθε άλλη ευτυχία
που ο κόσμος έχει να προσφέρει.
Μ' όλο που θέλω πολλά
από κείνα
που οι περισσότεροι ποθούν,
ο νους μου αρνείται να τα λαχταρίσει.
Ούτε μεγαλεία πριγκιπικά ακόμα,
ούτε πλούτη,
ούτε ισχύ για να νικώ,
ούτε έξυπνα καλοπιάσματα
τις προσβολές να απαλύνω,
ούτε ομορφιά για να δροσίζω τα αγαπημένα μάτια.
Σε τίποτα απ' αυτά δούλος δε γίνομαι,
γιατί ο νους μου όλα αυτά μ' απλοχεριά μου δίνει.
Βλέπω συχνά να βασανίζονται πολλοί
και να κατρακυλούν αυτοί που βιάστηκαν ν' ανέβουν.
Βλέπω όσους στέκονται ψηλά
η αναποδιά πιότερο να τους συμμαδεύει.
Με μόχθο προχωρούν, βαδίζουν με το φόβο.
Τέτοιες έγνοιες ο δικός μου νους
ποτέ δε θα μπορούσε να βαστάξει.
Είμαι ευχαριστημένος, κι έτσι ζω,
ζητώ μονάχα όσα μου αρκούν.
Δεν λαχταρώ τα υπεροπτικά λικνίσματα.
Κοίτα, όσα μου λείπουν ο νους μου τα προσφέρει
και να!
Βασιλικά θριαμβεύω, ευτυχισμένος με όσα ο νους μου φέρνει.
Εκείνοι που έχουν τα πολλά,
δεν παύουν κι άλλα να ποθούν.
Εγώ έχω λιγοστά κι άλλα δεν ψάχνω.
Εκείνοι είναι φτωχοί κι ας έχουν τόσα
κι εγώ είμαι πλούσιος με τα λίγα που' χω.
Φτωχοί είναι εκείνοι· πλούσιος εγώ.
Εκείνοι ζητιανεύουν· δίνω εγώ.
Στερούνται εκείνοι· περίσσεια έχω εγώ.
Εκείνοι μαραζώνουν· ζω εγώ.
Με όσα οι άλλοι χάνουν δε γελώ,
Κι όσα οι άλλοι έχουν δε φθονώ.
Του κόσμου οι τρικυμίες
το νου μου δε σκαμπανευάζουν.
Η θέση μου είναι η νηνεμία.
Δεν φοβάμαι εχθρούς, φίλους δεν κολακεύω,
τη ζωή μου δε μισώ, το τέλος μου δεν τρέμω.
Άλλοι μετρούνε με τον πόθο την απόλαυση
και με του θέλω την φρενίτιδα
μετρούνε τη σοφία.
Η μόνη ασφάλεια η περιουσία τους είναι.
Όλη τους η μαστοριά είναι κατεργαριά μασκαρεμένη.
Μα εγώ όλη την απόλαυση την βρίσκω
στην ηρεμία που μου δίνει ο νους μου.
Τα πλούτη μου είναι η υγεία
και η απέραντη γαλήνη
καθαρή η συνείδησή μου υπερασπίζει την επιλογή μου.
Δεν προσπαθώ να γίνω αρεστός με τις δωροδοκίες
ούτε με την απάτη να προσβάλω.
Έτσι εγώ ζω·
έτσι θα πεθάνω.
Μακάρι και οι άλλοι έτσι καλά να ζουν."
Σερ Έντουαρντ Ντάιερ
No comments:
Post a Comment