Orhan Pamuk Η γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά Kırmızı Saçlı Kadın

«Από τα χειρόγραφα και τις λεπτοδουλεμένες μικρογραφίες διδαχτήκαμε πόσο εφήμερες ήταν οι ζωές αυτών που ήρθαν κι έφυγαν, πόσο γρήγορα ξεχάστηκαν όλα, αλλά και πόσο ματαιόδοξο είναι να νομίζουμε ότι με τις λίγες λεπτομέρειες που θυμόμαστε και βλέπουμε, καταλαβαίνουμε το νόημα της ζωής και της ιστορίας.» Η γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά

Για μένα ο Παμούκ παραμένει ένα άλυτο παζλ προς το τι τελικά πραγματεύεται στα βιβλία του. Είναι πολιτικά, φιλοσοφικά, δημογραφικά, ιστορικά, λαϊκογραφικά, όμορφα παραμύθια ή αλληγορικές αλήθειες, ερωτικά μυθιστορήματα ή ψυχολογικές πραγματείες; Ή είναι όλα αυτά μαζί, άλλα σε μεγαλύτερο ποσοστό και άλλα σε μικρότερο;

Έχει ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο στο να χειρίζεται τις ιστορίες του, φτιάχνοντας όμορφες εικόνες ακόμη και στα πιο ερημικά τοπία, εμβαθύνοντας στους κεντρικούς χαρακτήρες του, αγγίζοντας τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα πάθη τους, εξιστορώντας παράλληλα κομμάτια της ιστορίας της Τουρκίας, και καταγράφοντας το λαϊκό προφίλ του τουρκικού πληθυσμού.

Παίζει με τους μύθους και τα παραμύθια σε σημείο που δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις από την πραγματικότητα! Σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τελικά οι μύθοι είναι καταγραφές της πραγματικότητας, που είναι κάποιες φορές τόσο σκληρή, που για να την αντέξεις, την βάζεις σε ιστορίες που αφορούν κάποιους άλλους και όχι εσένα!

Προκαταλήψεις, δεισιδαιμονίες, θρησκοληψία, αθεΐα, εκμοντερνισμός, παράδοση, αμαρτήματα, δικαιοσύνη, αδικία, όλα χωράνε στις αφηγήσεις του Παμούκ! Και φυσικά το πεπρωμένο και η κληρονομιά που μας αφηνούν οι γονείς μας. Είτε είναι υλική είτε τα γονίδιά που μας μεταφέρουν στο να επαναλαμβάνουμε τα ίδια σφάλματα ξανά και ξανά!

Περίληψη 

Πόσο καθοριστική για την υπόλοιπη ζωή µας είναι η πρώτη ερωτική εµπειρία; Ή µήπως αυτό που ορίζει τη µοίρα µας είναι η δύναµη της ιστορίας και των µύθων; Στα µέσα της δεκαετίας του 1980, ενώ ο πηγαδάς µάστορας Μαχµούτ και ο έφηβος βοηθός του Τζεµ σκάβουν ένα πηγάδι σ’ ένα δύσκολο κοµµάτι γης για να βρουν νερό, µια µυστηριώδης γυναίκα, ηθοποιός ενός περιοδεύοντος θιάσου, κάθε βράδυ στο υπαίθριο θέατρό της αφηγείται στους θεατές παλιά παραµύθια και ιστορίες.

Η "Γυναίκα µε τα κόκκινα µαλλιά", µε άξονα τον έρωτα του Τζεµ, µας παρασέρνει στη δίνη ενός µεγάλου ανθρώπινου εγκλήµατος. Μας αφηγείται τη γνωριµία του νεαρού ήρωα µε τον έρωτα, τη ζήλια, την υπευθυνότητα, την ανεξαρτησία, πραγµατεύεταιθέµατα σχέσης πατέρα και γιου, "αυταρχισµού", διαµόρφωσης της προσωπικότητας. Δύο θανάσιµααµαρτήµατα, η πατροκτονία και η παιδοκτονία, θα απασχολήσουν τον αναγνώστη, που για άλλη µια φορά θα συναντηθεί µε δύο θεµελιώδη έργα του δυτικού και ανατολικού κόσµου, τον "Οιδίποδα Τύραννο" του Σοφοκλή και το "Ρουστέµ και Σουχράµπ" του Ιρανού Φιρντουσί, και θα αναρωτηθεί πόσο η συνηθισµένη ζωή µας επηρεάζεται από τα παλιά κείµενα.

Kırmızı Saçlı Kadın, 2016 yılında YKY (Yapı Kredi Yayınları) tarafından yayımlanmıştır. Kitabın kapağında İngiliz sanatçı Dante Gabriel Rosetti’nin “Regina Cordium” adlı çalışması sergilenmektedir. Kitabın kapak tasarımı “Mehmet Ulusel”, tasarım uygulaması “Arzu Yaraş”, ve dizgisi “Akgül Yıldız” tarafından yapılmıştır.

Kitapta 1985 yılında geçen öykü, Cem isimli karakterin gözünden anlatılıyor. Kitap; Cem’in Kuyuculuk işi için gittiği kasabada ustasından gizli olarak bir çadır tiyatrosuna adını bile bilmediği “Kırmızı Saçlı Kadın”ı görmeye gitmesini, ona aşık olmasını, ilk aşkı olan “Kırmızı Saçlı Kadın”la olan münasebetini konu edinir.

Hikaye, Cem’in gençlik yıllarından orta yaş yıllarına kadar Cem’in gözünden anlatılmaktadır; ayrıca karakterlerin ağzından iki efsaneye (Kral Oidipus, Rüstem ve Sührab) de değinilip bir insanın hayatının eski eserlere nasıl dayanabileceğini göstermektedir. Dil açısından sade bir anlatım seçen Orhan Pamuk, son derece dikkat uyandıran bir roman sunmuştur.