Πόσα αστέρια να βάλεις στον πόνο, στην οδύνη και στην τραγική ιστορία ενός τόπου και των ανθρώπων του; Η ποιητική γλώσσα της Κωνσταντίας μεταφέρει με πόνο ψυχής τα όσα έζησαν και ακόμη ζουν οι οικογένειες των αγνοουμένων της Κύπρου, από τις διακοινοτικές ταραχές, το πραξικόπημα, την εισβολή σε μια χώρα που μόνο πικρία τους έχει δώσει. Οι γυναίκες του τόπου αυτού σαν τραγικές φιγούρες που για χρόνια κρατούσαν τις φωτογραφίες των αγαπημένων τους σε κάθε εκδήλωση που πιθανόν να τους έδινε κάποιες απαντήσεις, μαριονέτες σε επίδοξους πολιτικούς σκοπούς, πιόνια σε γεωπολιτικά παιχνίδια εξουσίας, ψάχνουν το γιατί σε οιωνούς και παραδόσεις και πιθανά τους λάθη, κουβαλώντας μέχρι το τέλος της ζωής τους ενοχές που δεν είναι δικές τους. Αθώα θύματα μιας Πικρίας Χώρας!
Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο:
- Εβάρεσεν.
- Ψυχοµασσιεί.
- Αντελλοσσιάζεται.
- Παλλιώνει µε τον Χάρον.
- Αντζελοθωρεί.
- Βαρκαρίζει.
- Σιωπάτε! Εν ήρτεν η ώρα της ακόµα.
Στην τελευταία της νύχτα στον κόσµο, καθώς παραδίδει το πνεύµα και ψυχορραγεί,
- Ψυχοµασσιεί.
- Αντελλοσσιάζεται.
- Παλλιώνει µε τον Χάρον.
- Αντζελοθωρεί.
- Βαρκαρίζει.
- Σιωπάτε! Εν ήρτεν η ώρα της ακόµα.
Στην τελευταία της νύχτα στον κόσµο, καθώς παραδίδει το πνεύµα και ψυχορραγεί,
η Σπασούλα συνοδεύεται στην άλλη όχθη από τις φίλες και γειτόνισσές της, που τη
συντρόφευαν σε όλη της τη ζωή. Μέσα από µύθους, παραµύθια και δοξασίες, µέσα
από πικρές ιστορίες και αληθινά φαντάσµατα που µόνο οι γυναίκες µπορούν να δουν
και να διηγηθούν, ξεδιπλώνεται η ιστορία των µανάδων των αγνοουµένων της Κύπρου,
η µαταίωση, η αναµονή, οι αλήθειες και τα ψέµατα της ζωής.
Με την Πικρία χώρα η Κωνσταντία Σωτηρίου ολοκληρώνει την τριλογία που ξεκίνησε
Με την Πικρία χώρα η Κωνσταντία Σωτηρίου ολοκληρώνει την τριλογία που ξεκίνησε
µε τα βιβλία Η Αϊσέ πάει διακοπές και Φωνές από χώµα, µε µοτίβο την αφήγηση των
γυναικών για την ιστορία του πολέµου στην Κύπρο. Των γυναικών που περίµεναν, που
προδόθηκαν, που δεν δικαιώθηκαν. Γιατί τόσα χρόνια, όλο τούτο που έζησα, τόσα χρόνια
που τόσα για τους χαµένους τα βίωσα, ένα πράµα µόνο αν ένιωσα, αν υπάρχουν αθώοι
είµαστε εµείς, εγώ, η Σπασούλα και οι άλλες που περιµέναµε, εγώ, η Σπασούλα και οι
άλλες που καρτερούσαµε, εγώ και η Σπασούλα και οι άλλες. Αθώες. Μόνο εµείς.
Τα άλλα δύο βιβλία:
No comments:
Post a Comment