Διαφορετική Ματιά - Another Look For You - Farklı bir açıdan

Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη μετακομίζει και μας καλεί με ένα νέο CD με 14 τραγούδια. Κρατάει ό,τι έχει αγαπήσει, το βάζει σε κούτες, καλά φυλαγμένο και προσεγμένο, αλλά πηγαίνει στο παρακάτω, επιλέγοντας ήχο, τρόπο και παρέα και φτιάχνει το τρίτο studio album με εντελώς νέα υλικά, σε καινούρια γειτονιά αλλά ξεπακετάροντας και κρατώντας ό,τι την έχει χαρακτηρίσει μέχρι σήμερα.  Ο Γιάννης Ζουγανέλης γράφει για πρώτη φορά τραγούδι για την Ελεωνόρα με τους στίχους της Sunny Μπαλτζή . Ο Φίλιππος Πλιάτσικας που ήταν εκεί ακόμα και στο πρώτο album της γράφει  ένα τραγούδι για την μετακόμιση σε στίχους της Πηγής Κωνσταντίνου . Ο Θέμης Καραμουρατίδης και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος γράφουν 4 καινούρια τραγούδια, κομμένα και ραμμένα ειδικά για την Ελεωνόρα.  Και έρχονται καινούριοι φίλοι και καινούριοι άνθρωποι να μπουν στην ζωή της. Η Μαρία Παπαγεωργίου, ο Σταύρος Σταύρου και ο Μίνως Θεοχάρης.   Και ένας άνθρωπος που κρατάει το κλειδί βάζωντας σε αυτήν την ιστορία λόγ...

Ένοιωσα την καρδιά μου να κτυπά ξέφρενα από την πρώτη στιγμή που ανταλλάξαμε ματιές, αλλά την στιγμή που μας σύστησαν οι κοινοί μας γνωστοί πρέπει να έσπασα το ρεκόρ Γκίνες σε καρδιακούς σφυγμούς. Η οικειότητα που αναδύθηκε από τις πρώτες μας κουβέντες, σφράγισε την χημεία μας. Όταν δε με ένα κλείσιμο του ματιού με πήρε από το χέρι και μου σιγοψιθύρισε «Πάμε να φύγουμε από εδώ», ήμουν σίγουρος πως ο Παράδεισος είχε ανοίξει τις πύλες του για μένα. Δεν άντεχα την προσμονή για να φύγουμε από τον χώρο του Πανεπιστημίου. Έπρεπε η δίψα μου να ικανοποιηθεί άμεσα. Πιο τολμηρός πια, έσπρωξα την πρώτη πόρτα που βρήκα και  παρ έσυρα  τα φιλήδονα κορμιά μας στο σκοτάδι της πανεπιστημιακής αίθουσας. Το πρώτο μας φιλί, άγριο και παθιασμένο, μας παρέσυρε σε μονοπάτια που δεν έχουν επιστροφή. Έσπρωξα με βία τις καρέκλες στο πλάι και τα σώματα μας κύλησαν στο πάτωμα διψώντας το ένα για το άλλο. Και εκεί που ο πόθος μας είχε χτυπήσει κόκκινο  και τα ρούχα μας είχαν κάποια κουμπιά λ...

Όταν μου ανακοίνωσε ότι θα πηγαίναμε μαζί διακοπές, ήταν ίσως μια από τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου. Με την Μερόπη κάναμε κολλητή παρέα τα τελευταία δύο χρόνια. Αρχικά ήταν κολλητή φίλη της Χριστίνας με την οποία ήμασταν συμφοιτητές και γνωριστήκαμε πρώτη φορά στο πάρτι γενεθλίων της Χριστίνας. Έδεσε από την αρχή το γλυκό και αμέσως κανονίστηκε συνάντηση για καφέ που έφερε και άλλη συνάντηση κ.ο.κ. Σταδιακά η Χριστίνα εξαφανίστηκε από την μέση, αλλά εμείς συνεχίσαμε ακόμη πιο στενά, με σύστηνε παντού ως ο κολλητός της, περνούσαμε πολλές ώρες μαζί, πότε στο σπίτι μου, πότε στο σπίτι της, έξω για καφέ, ποτό, χορό, σινεμά, θέατρο, συναυλία. Τώρα θα μου πείτε πόσο φυσιολογικό είναι ένα αγόρι με ένα κορίτσι να κάνουν τόση κολλητή παρέα χωρίς να υπάρχει κάτι ερωτικό; Η αλήθεια είναι ότι αρχικά δεν είχα κάνει κάποιες ερωτικές σκέψεις για την Μερόπη. Ούτε όταν κάποιες φορές κοιμηθήκαμε αγκαλιά είχε πάει το μυαλό μου στο πονηρό. Όλα άλλαξαν πριν από περίπου δυο μήνε...

Τρελαίνομαι όταν ακούω κάποιους να υποστηρίζουν σθεναρά ότι δεν πιστεύουν στον κεραυνοβόλο έρωτα. Όλοι όταν είναι έξω από τον χορό, ξέρουν να πουν πολλά τραγούδια. Εγώ πάλι αυτό που ξέρω να πω, είναι ότι ένοιωσα τα πόδια μου να μην με σηκώνουν και τα γόνατα μου έτοιμα να λυγίσουν όταν πρωτοαντίκρυσα τον Χριστόφορο. Μας είχαν συστήσει κάποιο κοινοί γνωστοί σε ένα μπαράκι. Μάρτιος ήταν, Σάββατο βράδυ. Την Κυριακή ξημερώματα άλλαζε η ώρα. Κάπως έτσι άλλαξε και η ζωή μου. Ένοιωσα τους παλμούς της καρδιάς μου να ανεβαίνουν επικίνδυνα με την πρώτη μας ματιά και λίγο έλειψε να λιποθυμήσω. Τα πράγματα από εκεί και πέρα κύλησαν με ταχύτητα φωτός. Πριν καλά καλά το καταλάβω καταλήξαμε ζευγάρι. Στα κρυφά όμως, δεν έπρεπε να μάθουν κάτι οι άλλοι της παρέας. Είχαμε γίνει βλέπετε μια μεγάλη παρέα που κανόνιζε εξόδους, εκδρομές, συγκεντρώσεις για παιχνίδια σε σπίτια. Κάθε Σάββατο πρωί ραντεβού στο Costa για καφέ και κουτσομπολιό. Έτσι χαιρόμασταν και εμείς τον έρωτα μας. Στα κρυ...

Ο απόλυτος εξευτελισμός, ναι αυτό νοιώθω αυτή την στιγμή. Και κλαίω την μαύρη μου την μοίρα. Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί επέλεξα να έρθω στην γη ως πατάτα; Πόσους μήνες πέρασα η άμοιρη μεγαλώνοντας μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, στα έγκατα της γης, παρέα με λογής σκουλήκια και άλλα ζωύφια που σέρνονται στην υπόγεια ζωή τους. Δεν πρόλαβα καλά καλά να χαρώ το ξερίζωμα μου από την κόκκινη γη και βρέθηκα σε ένα σκοτεινό ντουλάπι με κάμποσες άλλες πατάτες που μου ήταν παντελώς άγνωστες. Και όταν επιτέλους μια καλή μέρα ανοίγει αυτό το έρημο ντουλάπι και λέω άντε επιτέλους να δω και εγώ μια άσπρη μέρα, αρχίζει ο πλήρης εξευτελισμός. Πρώτα με ξεγυμνώνουν από τις φλούδες μου και μετά με αφήνουν τσίτσιδη με όλες τις άλλες άγνωστες πατάτες. Και τώρα βλέπω τις φωτιές της κόλασης να πλησιάζουν απειλητικά. Ήδη ζεματάει όλο μου το κορμί. Ποιος Χίτλερ αποφάσισε να μας ξεπαστρέψει όλες τις πατάτες μέσα σε χύτρα ατμού;

Η ανάγκη να σε αγγίξω με πνίγει. Η απουσία σου τίμημα βαρύ Ο χρόνος που κυλά & δεν σε έχω πλάι μου τρένο που βγήκε απ’τις ράγες και στον προορισμό του να φτάσει αργεί Σε χρειάζομαι στην ζωή μου είσαι το πιο σημαντικό Σε χρειάζομαι χωρίς εσένα νοιώθω μόνος λαβωμένο ζώο που παλεύει να σωθεί Οι ώρες μακρυά σου με σκοτώνουν Η απουσία του κορμιού σου απειλή Οι μέρες που περνούν και είμαστε χώρια χελιδόνια που χάσανε τους μήνες και η άνοιξη στα βόρια θα τα βρει Σε χρειάζομαι είσαι ότι καλύτερο ζητούσα Σε χρειάζομαι χωρίς εσένα νοιώθω πόνο μαχαίρι στην καρδιά που αιμορραγεί.

Δεν ήξερα τι ακριβώς ένοιωθα όταν την αντίκρισα  Η στάση της τις τελευταίες μέρες και το τηλεγραφικό της μήνυμα στο κινητό, μου είχαν προμηνύσει αυτά που θα άκουγα. «Δεν χρειάζεται να μου πεις γιατί με κάλεσες», της είπα ξεκινώντας την κουβέντα πρώτος σε μια προσπάθεια να μην ακούσω από τα χείλη της την λέξη χωρισμός. «Τα έχω καταλάβει όλα» «Αν είσαι σίγουρη και το έχεις αποφασίσει  είναι εντάξει. Θέλω όμως πρώτα να μου πεις ότι το έχεις σκεφτεί καλά. Ότι ζύγισες τα πράγματα και δεν υπάρχει λύση. Ότι προσπάθησες να δουλέψει η σχέση μας και δεν τα κατάφερες. Δεν θέλω να χωρίσουμε χωρίς να έχουμε δοκιμάσει να λύσουμε τις διαφορές μας. Θέλεις λίγο χρόνο να μείνεις μόνη, θέλεις να αλλάξω κάποια πράγματα σε μένα, θέλεις κάτι άλλο από εμένα; Πες μου και είμαι έτοιμος για τα πάντα. Δεν είναι κρίμα όλα όσα ζήσαμε μαζί να χαθούν, όλα όσα μοιραστήκαμε να πάνε στράφι για ασήμαντα πράγματα. Τι λες;» «Αντρέα σε παρακαλώ σταμάτα να μονολογείς» με παρακάλεσε, ...