GR/TR Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή κοψ’ τη φωνή σου, σώπασε κι επιτέλους αν ο λόγος είναι άργυρος η σιωπή είναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια, οι πρώτες λέξεις που άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου έλεγαν: «Σώπα». Στο σχολείο μου έκρυψαν την αλήθεια τη μισή και μου έλεγαν: «Εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!» Με φιλούσε το πρώτο αγόρι που ερωτεύτηκα και μου έλεγε: «Κοίτα, μην πεις τίποτα, και σώπα!». Κοψ’ τη φωνή σου, μη μιλάς, σώπαινε. Κι αυτό βάστηξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια. Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα στα πεζοδρόμια «Τι σε νοιάζει, μου έλεγαν, θα βρεις το μπελά σου, τσιμουδιά, σώπα». Αργότερα φώναζαν οι προϊστάμενοι: «Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις και σώπα». Παντρεύτηκα κι έκανα παιδιά και τα έμαθα να σωπαίνουν. Ο άντρας μου ήταν τίμιος κι εργατικός κι ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή που του έλεγε «σώπα». Στα χρόνια τα δίσεχτα οι γείτονες με συμβούλευαν: «Μην ανακατεύεσαι, πες πως δεν είδες τίποτα και σώπα». Μπορεί να μην είχα...
The way I see the world, the things that interest me, my thoughts, my views, my writtings! Positive thinking, peace, love, forgiveness, joy! You can be part of my trip to this world! You are most welcome!