Μόλις το τελείωσα, τις τελευταίες 150 περίπου σελίδες τις διάβασα μονορούφι. Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω για αυτό το βιβλίο για να μην κάνω spoiler. Στην αρχή την ψιλο λυπήθηκα, μετά με εκνεύρισε λίγο, μετά άρχισα να πιστεύω ότι σκεφτόμασταν τα ίδια πράγματα, μετά την υποψιάστηκα ότι μπορεί να μην είναι όσο αθώα δείχνει, αλλά και μπορεί να είναι και η λίστα θα μπορούσε να συνεχίσει αλλά μένω εδώ. Η Έλενορ Όλιφαντ είναι σίγουρο ότι δεν θα περάσει απαρατήρητη από κανένα. Γέλασα και αρκετά, το χιούμορ της συγγραφέα το λάτρεψα, όπως και τον τρόπο που ξεδίπλωσε την ιστορία. Στο τέλος συνειδητοποίησα ότι ήθελα και άλλο. Το βιβλίο μιλά πολύ για την μοναξιά και την κατάθλιψη, μιλά και για την ανθρωπιά, την καλοσύνη. Το πόσο εύκολα κρίνουμε ανθρώπους χωρίς να τους ξέρουμε. Το πόσο απλές πράξεις καλοσύνης μπορούν να είναι σωτήριες για τους ανθρώπους που τις εισπράτουν. Μου άρεσε μια απάντηση που δίνει η συγγραφέας, στο τέλος του βιβλίου. Τι θέλετε να εισπράξουν οι αναγνώστε...
The way I see the world, the things that interest me, my thoughts, my views, my writtings! Positive thinking, peace, love, forgiveness, joy! You can be part of my trip to this world! You are most welcome!
Posts
