Το φθινόπωρο είναι η αρχή ενός νέου κύκλου για πολλά πράγματα. Νέα σχολική χρονιά, νέοι κύκλοι σπουδών, επιστροφή στην δουλειά μετά τις καλοκαιρινές διακοπές κ.ο.κ. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι εκδόσεις νέων βιβλίων. Συγκέντρωσα κάποια από τα εκατοντάδες που θα κυκλοφορήσουν και σας τα παρουσιάζω για να πάρετε μια πρώτη γεύση. Ένα είναι σίγουρο, ότι για εμάς τους βιβλιοφάγους οι επιλογές είναι τόσες πολλές που δεν θα ξέρουμε ποιο να πρωτοδιαβάσουμε. 
Και θα ξεκινήσουμε με το Αρχίζει με εμάς, που όσοι έχετε διαβάσει κάποιο/α από τα βιβλία της CollenHoover θα ανυπομονείτε να το αγοράσετε. Πριν Τελειώσει με εμάς, ξεκίνησε με τον Άτλας…Σε αυτό το βιβλίο αφηγείται την ιστορία του Άτλας και της Λίλι, που ξεκινάει αμέσως μετά το τέλος του μοναδικού Τελειώνει με εμάς.colleen-hoover-professional-make. Η Λίλι και ο πρώην σύζυγός της, ο Ράιλ, έχουν μόλις αρχίσει να προσαρμόζονται στη νέα πραγματικότητα μετά το διαζύγιό τους και στην κοινή ανατροφή της κόρης τους, όταν η Λίλι συναντά απρόσμενα τον πρώτο της έρωτα, τον Άτλας. Έχουν περάσει δύο χρόνια από το διαζύγιό της και η Λίλι νιώθει για πρώτη φορά έτοιμη να ερωτευτεί ξανά. Όλα δείχνουν πως ο χρόνος είναι με το μέρος τους. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, δέχεται όταν ο Άτλας της ζητάει να βγουν ραντεβού.O ενθουσιασμός της δεν κρατάει πολύ, καθώς, παρόλο που με τον Ράιλ έχουν χωρίσει, νιώθει ακόμα την ανάσα του πάνω της. Ο Ράιλ εξακολουθεί να αποτελεί μέρος της ζωής της και να επιμένει να βρίσκεται σε αυτή. Και με βεβαιότητα δεν θέλει τον Άτλας στη ζωή της πρώην γυναίκας και της κόρης του.
Η συγγραφέας έχει την τιμητική σε βιβλία της που μεταφράζονται στα ελληνικά και έτσι και το επόμενο είναι δικό της, με άκρως φθινοπωρινό τίτλο, Νοέμβρης 9. «Σε σκέφτομαι κάθε δευτερόλεπτο της μέρας
και δεν ξέρω πώς να σε ξεπεράσω».
«Μη, σε παρακαλώ, μη με ξεπεράσεις ποτέ!»
Η Φάλον είναι αποφασισμένη να αφήσει πίσω το τραγικό παρελθόν της, φεύγοντας οριστικά από το Λος Άντζελες και όλα όσα της θυμίζει.
Τα σχέδιά της παίρνουν μια περίεργη τροπή, όταν μια μέρα πριν μετακομίσει από την πόλη συναντά τον Μπεν, έναν φιλόδοξο συγγραφέα που αναζητά έμπνευση για το μυθιστόρημά του.
Οι δυο τους θα περάσουν μια ολόκληρη μέρα μαζί γεμάτη περιπέτεια.
Πάνω στον ενθουσιασμό της στιγμής θα δώσουν μια ιδιαίτερη υπόσχεση: να συναντιούνται την ίδια μέρα κάθε χρόνο σε ένα προκαθορισμένο σημείο και να περνούν μια ολόκληρη μέρα μαζί – και τίποτα περισσότερο.
Ο βασικός κανόνας; Απαγορεύεται αυστηρά να έχουν την οποιαδήποτε επικοινωνία μέσα στη χρονιά.
Τα χρόνια περνούν και παρά τις αλλαγές και τις δοκιμασίες που βιώνει ο καθένας τους ξεχωριστά μένουν πιστοί στο ραντεβού τους και συνεχίζουν να συναντιούνται την ίδια μέρα κάθε χρόνο.
Μέχρι που όλα ανατρέπονται και η Φάλον δεν είναι τόσο σίγουρη πλέον αν ο Μπεν της έλεγε την αλήθεια ή αν τελικά όλα ήταν ένα ψέμα…
Το επόμενο βιβλίο νομίζω ότι ανήκει στην εφηβική λογοτεχνία και είναι ένα βιβλίο rom com(ρομαντική κωμωδία). Το είχα δει από καιρό στο Goodreads, και θα ήθελα να το διαβάσω. Πρόκειται για Το θεώρημα της αγάπης της Ali Hazelwood. Η Όλιβ Σμιθ είναι υποψήφια διδάκτορας Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και δέχεται ως πραγματικότητα μόνο ό,τι μπορεί να υποστηριχθεί από δεδομένα. Ως αποτέλεσμα δεν πιστεύει καθόλου στον έρωτα και στις μακροχρόνιες σχέσεις, παρόλο που η καλύτερή της φίλη, η Αν, είναι μια αθεράπευτα ρομαντική ψυχή. Θέλοντας να την πείσει ότι είναι καλά και ότι προχωράει στη ζωή της, η Όλιβ λέει ένα μικρό ψεματάκι… ότι βγαίνει με κάποιον, και μάλιστα ότι είναι πιο ευτυχισμένη από ποτέ!
Όμως η Αν δεν ξεγελιέται εύκολα.
Ως γνήσια επιστήμονας η Όλιβ πανικοβάλλεται και για να της το αποδείξει φιλάει τον πρώτο άντρα που βλέπει μπροστά της! Ο άντρας αυτός τυχαίνει να είναι ο Άνταμ Κάρλσεν, ένας από τους πιο απρόσιτους και απαιτητικούς καθηγητές του Στάνφορντ. Παραδόξως, ο Άνταμ συμφωνεί να κρατήσει το μυστικό της και να γίνει κάτι σαν ψεύτικο αγόρι της, αφήνοντας άφωνη την Όλιβ.
Και όταν σε ένα συνέδριο ένα αναπάντεχο συμβάν βάζει σε κίνδυνο την καριέρα της, ο Άνταμ κάνει πάλι την έκπληξη και την υποστηρίζει.
Ξαφνικά το μικρό τους πείραμα μοιάζει να ξεφεύγει από τον έλεγχο και η Όλιβ ανακαλύπτει ότι το μόνο πράγμα που είναι πιο περίπλοκο από ένα θεώρημα για την αγάπη είναι το να βάλει τη δική της καρδιά στο μικροσκόπιο.
Να δούμε όμως και λίγο από ελληνική λογοτεχνία. Η Πασχαλία Τραυλού επανακυκλοφορεί το μυθιστόρημα, Ήθελα μόνο ένα αντίο, με ένα υπέροχο νέο εξώφυλλο. 1999: Η Άννα, μια μπαλαρίνα που έχει εγκαταλείψει τον χορό έπειτα από ένα ατύχημα, μαθαίνει από τη γιαγιά της, την αιωνόβια Σμυρνιά Ισμήνη, την προσωπική της ιστορία, η οποία της δίνει κουράγιο για να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά, ενώ παράλληλα ο έρωτάς της για τον Τούρκο πυροσβέστη Μουράτ φουντώνει.
1922: Μια αγάπη ψυχορραγεί στην προκυμαία της Σμύρνης. Η Ισμήνη φεύγει πρόσφυγας στην Ελλάδα με ενθύμια του έρωτά της το δαχτυλίδι του αγαπημένου της Οσμάν και το παιδί του στα σπλάχνα της.
Εκείνος θα μείνει πίσω να αναμετριέται με τον χωρισμό τους και τη δειλία που έδειξε. Όμως και οι δυο θα θυμούνται για πάντα το αντίο που δεν πρόφτασε να ειπωθεί και τους όρκους που απέμειναν μετέωροι.
Η ζωή της Ισμήνης θα μπει στην κοίτη της ελληνικής ιστορίας και θα ακολουθήσει τη μοίρα της.
Η Σμυρνιά θα αγαπηθεί και θα ξαν' αγαπήσει, θα αποκτήσει παιδιά και εγγόνια, θα θρηνήσει για σκληρές απώλειες και θα βιώσει γεγονότα που θα υφάνουν τον ιστό νέων αναπόδραστων αναμνήσεων.
Τον Οσμάν όμως δεν θα τον ξεχάσει ως τα στερνά της. Η σχέση τους θα επηρεάσει καταλυτικά την εγγονή της όταν το παρελθόν και το παρόν θα μπλεχτούν αναπόδραστα.
Νέο βιβλίο από τον Θοδωρή Παπαθεοδώρου , Μικρασία. Το τραγούδι του αποχωρισμού. Αχ αμάν αμάν, σεκερίμ αμάν…
Αυτό το παθιάρικο, ερωτικό τραγούδι έρχεται στα χείλη μου καθώς η λεπίδα χαρακώνει το λαρύγγι μου. Το μαυριδερό, λιγδιασμένο χέρι του τσέτη που την κρατάει φέρνει τις τουρκικές λέξεις στον νου μου. Παντού γύρω μου νιώθω τον αχό της λυσσασμένης Τουρκιάς κι ακούω βλαστήμιες για τους γκιαούρηδες.
Βάι βάι, ζαβαλίμ βάι…
Το ερωτικό τραγούδι γίνεται σπαρακτικό μοιρολόι καθώς η τραχιά, σερνική φωνή πίσω μου με προστάζει να κάνω την προσευχή μου. Καταπώς λένε, η ζωή μου όλη διαβαίνει μπρος απ’ τα σφαλισμένα βλέφαρά μου.
Το σπίτι μας στη Φώκαια, η σφαγή κι ο καταδιωγμός, το φραγκομονάστηρο και το σκλαβοπάζαρο, το καφέ σαντάν και το μπορντέλο της κιορ Ταρούς, το καφέ αμάν κι ο Νεντίμ πασάς, η σκλαβιά κι η λευτεριά, η Σμύρνη, η Κόνια, η Καππαδοκία, το Αϊβαλί, το Αϊδίνι. Κι ο Γιάννος μου που με κοιτά κατάβαθα, με μάτια βουρκωμένα.
Εγώ όμως δε βουρκώνω τώρα, δεν προσεύχομαι, δεν ικετεύω. Στέκω απλώς και καρτεράω, καθώς το μαχαίρι του ματώνει το πετσί μου. Από φοβέρες έχω χορτάσει πια, λίγα τα χρόνια μου, αμά πολλές φορές ανταμώθηκα καρσί καρσί με τον χάρο.
Εγώ, η Αννιώ, η Αννέτ, η Αϊνούρ, η Άννα Παπάζογλου.
Ο Διονύσης Π.Σιμόπουλος, που έχασε πρόσφατα την μάχη με τον καρκίνο, είχε σπουδάσει Πολιτική Επικοινωνία και Αστροφυσική, και έχει κυκλοφορήσει μεταξύ άλλων μια πολύ ωραία σειρά βιβλίων με γενικό τίτλο Ο Ουρανός της Ελλάδας, Χειμώνας, Άνοιξη, Καλοκαίρι και το πιο πρόσφατο Φθινόπωρο. Παρόλο που στη διάρκεια του έτους η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, εμείς δεν αισθανόμαστε την κίνηση αυτή αν και κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση απ' αυτή που βρισκόταν την προηγούμενη. Έτσι από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο από μια διαφορετική γωνία καθώς μετακινείται καθημερινά από τη δύση προς την ανατολή. Γι’ αυτό άλλωστε βλέπουμε και διαφορετικούς αστερισμούς στις διαφορετικές εποχές.
Ο δημοφιλέστερος και πλέον έγκριτος εκλαϊκευτής αστρονομίας στην Ελλάδα μάς ξεναγεί στον ελληνικό ουρανό ανά εποχή εξηγώντας μας και αναλύοντάς μας ποιοι αστερισμοί είναι ορατοί ανάλογα με την κάθε εποχή, πώς πήρε το όνομά του ο κάθε μήνας του έτους και εισάγοντάς μας σε βασικές έννοιες της αστρονομίας.
Η έκδοση συμπληρώνεται από πλούσιο εικονογραφικό υλικό.
Ο ΝΤΑΒΙΝΤ ΓΚΡΟΣΜΑΝ που μας έχει δώσει βιβλία όπως τα Στο τέλος της γης και Ένα άλογο μπαίνει σε ένα μπαρ, υπογράφει το επόμενο βιβλίο, Η ζωή παίζει μαζί μου. Σ’ ένα κιμπούτς στο Ισραήλ το 2008, μια πολυμελής αλλά δεμένη οικογένεια γιορτάζει τα ενενηκοστά γενέθλια της λατρεμένης γιαγιάς Βέρα, που είναι η κεφαλή της. Ωστόσο οι εορτασμοί σημαδεύονται από την άφιξη της Νίνα, της δυναμικής κόρης που απέρριψε τη φροντίδα της Βέρα και εγκατέλειψε τη δική της θυγατέρα, την Γκίλι, όταν ήταν ακόμη μωρό.
Η επιστροφή της Νίνα στους κόλπους της οικογένειας ύστερα από χρόνια σιωπής θα σταθεί η αφορμή για να πραγματοποιηθεί ένα επικό ταξίδι από το Ισραήλ στο εγκαταλειμμένο νησάκι Γκόλι Ότοκ, κοντά στις ακτές της Κροατίας. Εκεί, πριν από πέντε δεκαετίες, η Βέρα είχε φυλακιστεί και βασανιστεί ως πολιτική κρατούμενη. Και εκεί είναι που οι τρεις γυναίκες θα συμφιλιωθούν με το τρομερό ηθικό δίλημμα που αντιμετώπισε η Βέρα και που άλλαξε για πάντα τη ζωή τους.
Να δούμε και κάτι από αστυνομική λογοτεχνία και σίγουρα ο τίτλος του επόμενου βιβλίου είναι πρωτότυπος. Όλοι στην οικογένεια μου έχουν σκοτώσει κάποιον από τον Αυστραλό Benjamin Stevenson. Έκανε τα πάντα για να αποφύγει αυτή την οικογενειακή συνάντηση. Τώρα είναι πολύ αργά. Έφτασε. Πάρκαρε. Μπήκε στο σαλέ. Το χιόνι έπεφτε τόσο πυκνό. Ήταν ζήτημα χρόνου να αποκλειστούν. Σαν μια ποντικοπαγίδα που περίμενε χρόνια να κλείσει. Και τι έκπληξη! Ένα φρέσκο πτώμα μόλις βρέθηκε εκεί έξω. Ποιος; Γιατί; Πώς; Να η ευκαιρία του Έρνι να αποδείξει τι σόι λαγωνικό είναι. Μα ο κατάλογος των νεκρών δεν κλείνει εδώ. Τα σώματα πέφτουν σαν τις νιφάδες. Όλο το χιόνι του κόσμου δε φτάνει να κρύψει τις πληγές του παρελθόντος. Κι όταν σταματήσει; Πόσοι θα μείνουν ζωντανοί; Αν θες να μάθεις, δεν έχεις παρά να χτυπήσεις την πόρτα. Καλύβα Νο 5.
Ποιοι στ’ αλήθεια είναι οι Κάνιγχαμ;
Και για το τέλος έχουμε Στίβεν Κιγνκ και
Ο μακάβριος χορός. Το 1981, πολύ πριν ξεκινήσει να γράφει τη μελέτη Περί συγγραφής, ο Στίβεν Κινγκ αποφάσισε να αναλύσει την έννοια του τρόμου. Ο Μακάβριος Χορός δεν είναι άλλο από μια ανατομία του τρόμου, δομημένη σε δέκα κεφάλαια με γερή δόση χιούμορ και με παραδείγματα αντλημένα από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο· από τον «Φρανκενστάιν» και τον «Δράκουλα» μέχρι τον «Εξορκιστή», τη «Ζώνη του Λυκόφωτος» και το «Μωρό της Ρόζμαρι». Σύμφωνα με τον Κινγκ, τα μυθιστορήματα, οι ταινίες, οι ραδιοφωνικές εκπομπές –ακόμα και τα κόμικ– που έχουν ως θέμα τους τον τρόμο, κινούνται πάντα σε δύο επίπεδα. Στην κορυφή βρίσκεται το επίπεδο της φρίκης, το οποίο μπορεί να επιτευχθεί με λιγότερη ή περισσότερη καλλιτεχνική μαεστρία. Όμως σε ένα άλλο, πιο βαθύ επίπεδο, το έργο τρόμου είναι στην πραγματικότητα ένας χορός – μια ρυθμική αναζήτηση. Το έργο τρόμου δεν ενδιαφέρεται για την πολιτισμένη «επίπλωση» της ζωής μας. Ένα τέτοιο έργο διασχίζει χορεύοντας τα δωμάτια που έχουμε επιπλώσει ένα ένα, με το καθένα να εκφράζει –ελπίζουμε!– τον κοινωνικά αποδεκτό και ευχάριστα ανοιχτόμυαλο χαρακτήρα μας.
