Γιώργος Ιατρίδης, Το φαινόμενο της πεταλούδας

Ένα ταξίδι παράλληλα με τις γραμμές του Ηλεκτρικού. Από Κηφισία σε Πειραιά με τα πόδια. Πόσες εικόνες μπορεί άραγε το ανθρώπινο μυαλό να μαζέψει σε μια τόσο μεγάλη διαδρομή; Πόσα πράγματα προσπερνάμε όταν κάνουμε την διαδρομή αυτή στα καθίσματα του τρένου; Πόσα άλλα προσπερνάμε στην καθημερινότητα μας, πράγματα σημαντικά για μας, που ποτέ δεν βρήκαμε το θάρρος να τα ζήσουμε όπως τα θέλαμε; Θα καταφέρουμε ποτέ να κάνουμε έστω ένα μικρό κομμάτι από τα όνειρα μας, πραγματικότητα. Το ταξίδι του κ.Ασημένιου είναι πολύ περισσότερα από την προσπάθεια να πραγματοποιήσει το όνειρο του. Ακολουθήστε το, και θα σας εκπλήξει για το τι μπορεί να ανακαλύψετε για τον εαυτό σας. Καλό σας ταξίδι!

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
Ο κ. Ασημένιος σκεφτόταν πως η δυσκολία του αυτή στα πόδια, αποτέλεσε το μεγαλύτερο εφόδιο κι όχι εμπόδιο, όπως θα λέγανε πολλοί· για να μπορέσει να πραγματοποιήσει τη διαδρομή, με φόντο τις γραμμές του Ηλεκτρικού. Τον ωθούσαν τα αρρωστημένα του πόδια με έναν τρόπο ανεξήγητο, κάτι που σε όλα τα ιατρικά βιβλία δεν υπάρχει, ούτε μέσα στα διπλώματα αναφέρεται, ούτε σε καμία χαοτική μελέτη. Η δύναμη της ψυχής δεν μπορεί να μελετηθεί από κανένα σύστημα, από καμία στατιστική, ούτε οι χτύποι της καρδιάς όταν ερωτευόμαστε. Τίποτα απολύτως δεν μπορεί να τα εξηγήσει όλα αυτά. Καμία, μα καμία διάγνωση. Μόνο το άγγιγμα μπορεί να γιατρέψει το μυαλό. […]
Η παρουσίαση του βιβλίου στο blog του συγγραφέα

άνω τελεία – το blog του Γιώργου Ιατρίδη

"Πέρασα αρκετές ώρες έξω στην Αθήνα -γράφοντας το βιβλίο, μες στο κρύο, κι η ανημποριά μου να έχει χτυπήσει κόκκινο, ενώ οι άλλοι να είναι μες στη ζέστη και να διασκεδάζουν, ένιωθα και νιώθω πως αυτή η πόλη βράζει από συναισθήματα και πως κάθε γωνιά της είναι και μια ιστορία. Τις πιο δυνατές μου στιγμές τις έχω νιώσει στους δρόμους της. Αυτό που την κάνει μοναδική είναι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι διαμορφώνουν ένα τόπο, κι όχι ο τόπος τους ανθρώπους." - Γιώργος Ιατρίδης

Το χειρότερο φινάλε για τον καλύτερο!

Εργαστήρι Θεατρικής Συγγραφής

με τη Χρύσα Σπηλιώτη

"Σύγχρονη Κυπριακή δραματουργία. Κλειδιά για τη συγγραφή"

8 Μαΐου 2015 - Θέατρο Αποθήκες ΘΟΚ

ΑΣΚΗΣΗ:

Γράψτε μια σύντομη ιστορία με θέμα τον θάνατο, μεταξύ πατέρα και γιου και με Μότο "το χειρότερο φινάλε για τον καλύτερο"

Σκηνικό: Στο καθιστικό ενός σπιτιού ένας πατέρας διαβάζει την εφημερίδα και ο γιος του παίζει με το playstation.

Πατέρας: Δεν το πιστεύω, θα μας βάλουν κι άλλους φόρους να πληρώσουμε, για να μπορέσει να πληρωθεί η δόση στο ΔΝΤ. Τι άλλο θα σκεφτούν για να μας καταστρέψουν. Θα μας πιούνε και το αίμα. Να δεις που θα βρούνε τρόπο να μας φορολογούν και μετά θάνατόν.
Γιος: Γουάου, βάλανε καινούρια ασπίδα στην αναβάθμιση και στο επόμενο λέβελ ξεκλειδώνει έξτρα όπλο.
Πατέρας: Δεν λέει να ανοίξεις εφημερίδα, σου χαλάει όλη την διάθεση. Να δεις που στο τέλος θα διαβάζουμε τις κηδείες για να παίρνουμε θάρρος ότι είμαστε ακόμη ζωντανοί.
Γιος:Όπα, τι μάχη ήταν αυτή: Τους έχω ξεκληρίσει όλους. Για να δούμε θα μου ξεκλειδώσει τον SuperArrow;
Πατέρας: Μικρέ τελείωσες με τα μαθήματα σου;
Γιος: Ρε μπαμπά, αφού αύριο θα πάμε εκδρομή!
Πατέρας: Σωστά, το είχα ξεχάσει. Κοίτα εδώ! 25χρόνος ποδοσφαιριστής νεκρός σε αυτοκινητιστικό. Άσε τελικά ένα ψέμα είμαστε όλοι. Τι δόξα, τι χρήματα, άμα έρθει η ώρα σου...
Γιος: Ναιιιιι!!! Αυτό είναι θεϊκό! Μου έδωσε τον SuperArrow! Πάω σε μάχη, δεν θα μου γλυτώσει κανείς.
Πατέρας: Πολυεκατομμυριούχος βρήκε τραγικό θάνατο στην ιδιωτική του πισίνα! Καλά το είχα πει, θα διαβάζουμε για θανάτους και θα λέμε δόξα τον θεό.
Γιος: Δεν το πιστεύω αυτό που έγινε!
Πατέρας: Τι έγινε μικρέ; Γιατί τόση θλίψη;
Γιος: Άσε ρε πατέρα, τα έκανα μούσκεμα! Έχασα στην μάχη και μου κλείδωσε ξανά τον ήρωα. Το χειρότερο φινάλε για τον καλύτερο!

25η Ώρα (από το 25th hour project)

Είχε βάλει στοίχημα με τον εαυτό του. Αυτή την φορά δεν θα τα παρατούσε ότι κι'αν γινόταν! Η κατάκτηση του στοιχήματος είχε γίνει ο στόχος της ζωής του. Αν κατάφερνε να φέρει αυτό εις πέρας, τίποτα πια δεν θα τον σταματούσε.
Εδώ και εβδομάδες είχε ξεκινήσει την προετοιμασία. Κατέγραψε στον υπολογιστή όλα τα απαραίτητα εφόδια, όλα τα στάδια που έπρεπε να διανύσει και τις προσπάθειες που έπρεπε να καταβάλει για να είναι έτοιμος. Η κατανομή αυτή χωρίστηκε τελικά σε 25 ισότιμα μέρη, μιας και τον χώριζαν πλέον μόνο 25 μέρες από την ολοκλήρωση του στόχου. Οπότε κάθε μέρα έπρεπε να βρίσκει ένα από τα 25 αυτά μέρη της προετοιμασίας ολοκληρωμένο.
Αφού τα κατέγραψε, τα ζύγισε για να δει αν κάποιο ήταν πιο δύσκολο να επιτευχθεί και ίσως να του στερούσε την χαρά να φτάσει στον στόχο του. Μετά διερωτήθηκε αν έπρεπε να βάλει αυτά που θεωρούσε πιο δύσκολα στην αρχή και να αφήσει τα πιο εύκολα για το τέλος ή αντίθετα. Τελικά αποφάσισε ότι η πρώτη επιλογή ήταν πιο σοφή και θα είχε καλύτερα αποτελέσματα.
Κοίταξε λοιπόν με περηφάνια το excel που είχε φτιάξει και σίγουρος πια ότι τίποτα στον κόσμο δεν θα τον σταματούσε, πάτησε το κουμπί της αποθήκευσης του αρχείου. Ο υπολογιστής του ζήτησε να ονομάσει το αρχείο. Δεν δίστασε καθόλου και πληκτρολόγησε "25η ώρα". Το θεώρησε το πιο κατάληλο για αυτό που θα έκανε καθώς και γουρλίδικο! Τραβήχτηκε λίγο πιο πίσω από τον υπολογιστή για να θαυμάσει την τέλεια αρμονία που είχε ετοιμάσει πριν πατήσει το πλήκτρο της αποθήκευσης.
Η καρέκλα του όμως ζορίστηκε να κυλήσει προς τα πίσω και λιγάκι εκνευρισμένος, πάτησε γερά τα πόδια του στο έδαφος και την έσπρωξε προς τα πίσω! Αυτή ζορίστηκε για απειροελάχιστα δεύτερα αλλά τελικά κύλησε προς τα πίσω.

Αμέσως ένα τσακ ακούστηκε και η οθόνη του υπολογιστή έγινε μαύρη. Σε κατάσταση πανικού ξεκίνησε να πατάει όποιο πλήκτρο εύρισκε μπροστά του αλλά δυστυχώς χωρίς κανένα αποτέλεσμα! Ήταν πλέον αργά! Η καρέκλα είχε αποσυνδέσει το καλώδιο του υπολογιστή, σβήνοντας τον υπολογιστή χωρίς να αποθηκεύσει το αρχείο!

Μπορείτε να δείτε την πρωτότυπη ανάρτηση εδώ!