Viktor Frankl - Βίκτωρ Φρανκλ

Viktor Emil Frankl,(26 March 1905 – 2 September 1997) was an Austrian neurologist and psychiatrist as well as a Holocaust survivor. 

Frankl was the founder of logotherapy, which is a form of existential analysis, the "Third Viennese School of Psychotherapy". His best-selling book Man's Search for Meaning (published under a different title in 1959: From Death-Camp to Existentialism) chronicles his experiences as a concentration camp inmate, which led him to discover the importance of finding meaning in all forms of existence, even the most brutal ones, and thus, a reason to continue living. 

Frankl became one of the key figures in existential therapy and a prominent source of inspiration for humanistic psychologists.

Source: Wikipedia

“İkinci kez yaşıyormuşsun ve ilkinde yanlış davranmışsın gibi yaşa.”

For a detail biography visit The Official Website Of The Viktor Frankl Institute Vienna at the below link: 
http://www.viktorfrankl.org/e/chronology.html

Ο αυστριακός νευρολόγος Βίκτορ Εμίλ Φρανκλ (26 Μαρτίου1905 - 2 Σεπτεμβρίου 1997), είναι ένας από τους σημαντικότερους διανοητές του 20ού αιώνα και ένας από τους επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος. Ήταν καθηγητής Νευρολογίας και Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και υπήρξε για 25 χρόνια, διευθυντής της περίφημης Νευρολογικής Πολυκλινικής της. 

Είναι ο ιδρυτής της λεγόμενης «Τρίτης Σχολής Ψυχοθεραπείας της Βιέννης». Μετά την απελευθέρωσή του από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, έκανε αμέτρητα ταξίδια σε κάθε γωνιά του κόσμου, δίνοντας πάμπολλες διαλέξεις στην Ευρώπη, την Αμερική, την Αυστραλία, την Ασία και την Αφρική. 

Ήταν καθηγητής στο Χάρβαρντ, στο Στάνφορντ και στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπεργκ, καθώς και Διακεκριμένος Καθηγητής Λογοθεραπείας στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ηνωμένων Πολιτειών του Σαν Ντιέγκο. 

Το βιβλίο Αναζητώντας νόημα ζωής γράφτηκε το 1946 από τον Βίκτωρ Φρανκλ ο οποίος καταγράφει τις εμπειρίες του ως κρατούμενος σε ένα Γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο Φρανκλ περιγράφει την υπαρξιακή ψυχοθεραπευτική μέθοδο που έχει ως κεντρικό άξονα την αναζήτηση ενός νοήματος ζωής, ενός προσωπικού λόγου για να ζήσει κάποιος.  Πηγή: Βικιπαιδεία

Αποφθέγματα:

• Να ζεις σαν να ζεις για δεύτερη φορά και σαν να έχεις διαπράξει λάθη την πρώτη φορά.

• Σε τελευταία ανάλυση, ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να ρωτάει ποιο είναι το νόημα της ζωής του, αλλά θα πρέπει μάλλον να συνειδητοποιήσει ότι είναι αυτός στον οποίο απευθύνεται η ερώτηση.

• Μέχρι τώρα φοβόμασταν, από τώρα και στο εξής θα ελπίζουμε.

Περισσότερα αποφθέγματα στον πιο κάτω σύνδεσμο:

Γνωμικολογικόν

Η ΑΪΣΕ ΠΑΕΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

«Είκοσι Ιουλίου, το θυµάσαι πολύ καλά, είχε γίνει η µεγάλη καταστροφή. Ξύπνησες το πρωί και ήταν η λεκάνη στη ρίζα της συκιάς σου γεµάτη µε σύκα ανοιγµένα. Με το νυχτικό βγήκες έξω τα χαράµατα, πήρες το φαράσι και τη σκούπα να τα µαζεύεις. Μάζευες, µάζευες και τελειωµό δεν είχαν. Τα συκαλάκια σου, σκεφτόσουν, τα µελένια σου τα σύκα και µαράζωνες τη συκιά. Και έλεγες τι θα τρώµε τώρα τον Αύγουστο που δεν θα είχες τα συκαλάκια τα γλυκά, τι θα τρώµε τον Αύγουστο που δεν θα έχουµε σύκα.

Αν δει το πλάσµαν τα σύκα να ψήννουνται εποχήν που ’εν ένι του τζαιρού τους, σηµαίνει µεγάλον µαράζιν. Σηµαίνει καβκάδες, καρκασαλλίκκιν, κακόν. Που τζείνα τα κακά που ’εν ηµπορεί να βάλει το σέριν του ούτε ο ίδιος ο Θεός. Τίποτε ’εν θα ηµπόρει να κάµει ο Πλάστης.

Έτσι σε βρήκε η γειτόνισσα το πρωί. Ήρθε καταχαρούµενη να σου πει τα νέα. Σωθήκαµε, σου φώναξε. Σωθήκαµε. Ήρθε η µάνα µας να µας σώσει. Ήρθε η Αϊσέ να κάνει εδώ διακοπές. “Τι κάνεις εκεί µε τα σύκα;” “Σκάσανε όλα” της είπες. “Ανοίγουνε τα συκαλάκια µου τον Ιούλιο, τα µελένια µου τα σύκα που ζηλεύει όλη η γειτονιά. Σκάνε και πέφτουνε στην αυλή. Δεν θα έχουµε σύκα να τρώµε τον Αύγουστο” είπες και βούρκωσες. Άφησες µετά τη γειτόνισσα στην αυλή και έτρεξες να ξυπνήσεις τον γιο σου. “Μάνα, τι γίνεται;” σου φώναξε. “Ήρθε” του είπες “η Αϊσέ να κάνει εδώ διακοπές. Και εµάς µας αρρώστησε η συκιά µας. Δεν θα έχουµε κάτι να την τρατάρουµε. Δεν θα µπορέσουµε τον Αύγουστο να τρώµε σύκα”.

Και άρχισες ύστερα να κλαις».

(Σηµείωση: Η φράση «Η Αϊσέ πάει διακοπές» ήταν η κωδικοποιηµένη ειδοποίηση του Συµβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας για την έναρξη της εισβολής στην Κύπρο το 1974.)

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Κωνσταντία Σωτηρίου γεννήθηκε το 1975 σε µια διχοτοµηµένη Λευκωσία. Είναι απόφοιτος

του τµήµατος Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστηµίου Κύπρου και κάτοχος µεταπτυχιακού στην Ιστορία της Μέσης Ανατολής από το Πανεπιστήµιο του Μάντσεστερ. Εργάστηκε ως δηµοσιογράφος σε εφηµερίδες και άλλα έντυπα της Κύπρου. Τώρα εργάζεται ως Λειτουργός Τύπου Τουρκικών Θεµάτων στο Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δηµοκρατίας. Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισµούς στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Η Κύπρος κλωθογυρίζει συνέχεια στα γραψίµατά της.

1) Πως γεννήθηκε η Αϊσέ;
Όπως γεννιούνται όλα τα βιβλία. Βρίσκεις μια ιστορία και σκέφτεσαι ότι θέλεις να την πεις και μετά με ποιόν τρόπο θέλεις να την γράψεις. Την συγκεκριμένη ιστορία την είχα διαβάσει σε μια εφημερίδα όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα και την κράτησα για να την γράψω αργότερα επειδή άγγιξε νομίζω κάτι βαθύτερο μέσα μου. Πέραν αυτού όμως με ενδιαφέρει πάντα και ο τρόπο που αφηγούμαι μια ιστορία, όχι μόνο το περιεχόμενο της διήγησης. Οι φωνές, οι λοξές ματιές, οι συνομιλίες με τον εαυτό μας.

2) Υπάρχει σκέψη να μεταφραστεί και στα Τούρκικα; Πιστεύεις ότι τα έργα των Κύπριων συγγραφέων πρέπει να μεταφράζονται στα Τούρκικα και αντιστοίχως στα Ελληνικά;
Φυσικά και υπάρχει η σκέψη για μετάφραση στα Τούρκικά. Μάλιστα επειδή στο βιβλίο εξέχουσα θέση κατέχει η ελληνική Κυπριακή διάλεκτος θα ήθελα πάρα πολύ να το δω μεταφρασμένο το αντίστοιχο κομμάτι στην Τουρκική Κυπριακή, όπως δηλαδή μιλούν οι Τουρκοκύπριοι. Αυτό είναι στα σχέδια μου και ελπίζω να τροχοδρομήσω την προσπάθεια σύντομα.
Όσον αφορά στο αν πρέπει να μεταφράζονται ή όχι λογοτεχνικά έργα από την μία γλώσσα στην άλλη, πιστεύω πως η απάντηση είναι αυτονόητη. Επιβάλλεται. Η λογοτεχνία ανοίγει παράθυρα να κατανοήσεις τον κόσμο, φέρνει κοντά σου τους ανθρώπους και μεταμορφώνει τον «άλλο» όπως λέμε στην ιστορία, από ένα άγνωστο και ίσως ακόμα και εχθρό σε ένα πρόσωπο οικείο, που κουβαλά παρόμοια στοιχεία με μας και μπορούμε να τον προσεγγίσουμε πιο εύκολα.

3) Ποιά τα μελλοντικά συγγραφικά ή άλλα σου σχέδια;
Συνεχίζω να γράφω. Έχω ήδη ολοκληρώσει μια δεύτερη νουβέλα την οποία προγραμματίζουμε να παρουσιάσουμε ως θεατρικό κείμενο σε συνεργασία με μια θεατρική ομάδα στην Λευκωσία το 2016. Το θέμα της έχει να κάνει πάλι με γυναίκες, Τουρκοκύπριους, θέματα ταυτότητας (είναι μάλλον οι συγγραφικές μου εμμονές ). Επίσης τέλη Νοεμβρίου κάνει πρεμιέρα στον Τεχνοχώρο της Εθάλ ένα μικρό μονόπρακτο με το οποίο είχα συμμετάσχει στο πρόγραμμα Play-On τον Μάιο και χαίρομαι πολύ για αυτό. Και είμαι στην αρχή του επόμενου βιβλίου. Ήδη νιώθω τα χέρια μου να μυρμηγκιάζουν από την αναμονή.

Φερνάντο Πεσσόα Fernando Pessoa

Ο Φερνάντο Πεσσόα (Fernando António Nogueira de Seabra Pessôa) ήταν Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λισαβώνα στις 13 Ιουνίου 1888 και πέθανε στις 30 Νοεμβρίου 1935.

Μετά το θάνατο του, τα άπαντα του εκδόθηκαν σε οκτώ τόμους, υπογραμμένα με τα διάφορα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσε κατά καιρούς ο Πεσσόα και που, όπως έλεγε, εξέφραζαν τις διάφορες προσωπικότητες που συνυπήρχαν μέσα του: του "Αλβέρτο Καρέιρο", του "Αλβάρο δε Κάμπος" και του "Ρικάρδο Ρέις"'.
Πηγή: Βικιπαίδεια

              

Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή, όπως αλλάζουμε ρούχα – όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε όταν τρώμε ή κοιμόμαστε, μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας.

Φ. Πεσσόα

 

Αποφθέγματα

• Η συνείδηση της μη συνείδησης της ζωής είναι ο αρχαιότερος φόρος της διάνοιας

• Η πραγματικότητα με αναστατώνει. Τα λόγια των άλλων με βυθίζουν σ' ένα τεράστιο άγχος

• Αν η καρδιά μπορούσε να σκεφτεί, θα σταματούσε.

• Πίστη δεν αποκτάς με το νου

Πηγή: Βικιφθέγματα

Περισσότερα για το έργο του και βιβλία που κυκλοφορούν στα ελληνικά στο πιο κάτω σύνδεσμο:
biblionet.gr Fernando_Pessoa

Quotes I like (part 2)

Sabır acıdır, meyvesi tatlıdır. - Patience is bitter, but its fruit is sweet. - Η υπομονή είναι πικρή, αλλά το φρούτο της γλυκό!

Ρόμπερτ Λι Φροστ (Robert Lee Frost) - "Ο Δρόμος που δεν πήρα" (The road not taken)

Ο Ρόμπερτ Λι Φροστ (Robert Lee Frost, 26 Μαρτίου, 1874 – 29 Ιανουαρίου,1963) ήταν Αμερικανός ποιητής, ο διασημότερος της γενιάς του. Τιμήθηκε τέσσερις φορές με το βραβείο Πούλιτζερ και με πολλές ακόμη διακρίσεις. Πηγή: Βικιπαιδεία - Διαβάστε περισσότερα

Αποφθέγματα

• Ένα ποίημα αρχίζει με απόλαυση και τελειώνει σε σοφία.

• Η ποίηση είναι αυτό που χάνεται στη μετάφραση.
• Ποίηση είναι όταν ένα συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη της και η σκέψη έχει βρει λέξεις. Πηγή: Βικιφθέγματα 

"Ο Δρόμος που δεν πήρα" (The road not taken) 

" Ο δρόμος χώριζε στα δύο

σε δάσος φθινοπωρινό

δεν ήξερα ποιον να διαλέξω

(πώς και τους δυο να ταξιδέψω;)

στάθηκα εκεί ώρα πολλή

κι αγνάντευα τον έναν

ως που έστριβε σε χαμόκλαδα.

Κι ύστερα τον άλλο πήρα

- υπήρχε λόγος για αυτό

μου φάνηκε πιο ταιριαστό

γιατ' ήταν πιο χορταριασμένος

κι έπρεπε να τον στρώσω εγώ.

Ανοίγονταν περίπου ίδιοι

στρωμένοι φύλλα απάτητα

κι είπα 'τον πρώτο άλλη φορά'

αλλά ο δρόμος φέρνει δρόμο

και γυρισμό δεν έχει πια.

Αναστενάζοντας θα λέω

χρόνια πολλά, καιρούς μετά:

"πήρα το λιγότερο ταξιδεμένο

απ' τους δυο δρόμους, και αυτό

έκανε τη διαφορά".