Τα οκτώ παραμύθια του πρώτου τόμου:
Το ασχημόπαπο, Η Σταχτοπούτα, Ο ιπτάμενος ελέφαντας, Η Κοκκινοσκουφίτσα, Έρωτας και Ψυχή, Ο φλαουτίστας του Χάμελιν, Η Ωραία Κοιμωμένη, Η ιστορία του Αδάμ και της Εύας.
Τα επτά παραμύθια του δεύτερου τόμου:
Ο γενναίος ραφτάκος, Οι περιπέτειες του Πινόκιο, Χάνσελ και Γκρέτελ, Η μικρή γοργόνα, Τα ρούχα του αυτοκράτορα, Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι, Ο μύθος του Οδυσσέα.
Κλασικά Παραμύθια (Τόμος Α)
Και η Κοκκινοσκουφίτσα ρωτάει τον λύκο,σαν να μιλούσε στη γιαγιά της:
«Γιατί, γιαγιά, ξαναδιαβάζεις αυτά τα παραμύθια,
αφού τα ξέρεις απέξω;».
Τότε ο λύκος σηκώνεται πάνω και της απαντάει
με καθαρή φωνή:
«Για να μάθω ποιος είμαι!».
«Η αρχική μου ιδέα ήταν να εστιάσω λίγο παραπάνω σε καμιά δεκαπενταριά κλασικά παραμύθια, να τ’ αφηγηθώ εν συντομία με βάση την εξέλιξη και τις αλλαγές που έχουν υποστεί οι πρωτότυπες εκδόσεις τους, και μετά, σε μια δεύτερη ανάγνωση, να τα επεξεργαστώ ξανά. Έτσι, με αφετηρία την πεποίθηση ότι πάντα υπάρχει κάτι παραπάνω για να πάρουμε, θα συνεχίσουμε ν’ ανακαλύπτουμε την ουσία των ιστοριών. Όπως λέει και μια παλιά παροιμία, το σακί με τ’ αλεύρι, όσο και αν το τινάζεις, πάντα στο τέλος θα βγάζει λίγη σκόνη.»
ΠΤΩΜΑ ΛΥΚΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΞΕΚΟΙΛΙΑΣΜΕΝΟ
ΣΤΗΝ ΟΧΘΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ
"Ερευνώνται οι συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το γεγονός, αν και υπάρχουν πληροφορίες για έναν άντρα με εμφάνιση ξυλοκόπου κι ένα κοριτσάκι ντυμένο στα κόκκινα, οι οποίοι εθεάθησαν να περιφέρονται ύποπτα γύρω από το σπίτι μιας ηλικιωμένης γυναίκας, με τη σύμπραξη της οποίας φέρεται ότι προχώρησαν στη διάπραξη αυτού του αποτρόπαιου εγκλήματος."ΑΠΟ ΔΗΘΕΝ ΑΡΘΡΟ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΜΕ ΦΑΝΤΑΧΤΕΡΟ ΤΙΤΛΟ
Κλασικά Παραμύθια Τόμος Β
«Δεν θα μπορούσαν οι άνθρωποι να μάθουν να ζουν κάτω από το νερό;» ρωτάει η μικρή γοργόνα τον Φιξ, τον κάβουρα, αν και μαντεύει ήδη την απάντηση.
«Όχι…» λέει ο Φιξ. «Αυτοί αναπνέουν αέρα, γιατί έχουν πνευμόνια που δεν ξέρουν να παίρνουν οξυγόνο απ’ το νερό.»
«Και δεν μπορούν να μάθουν;» λέει εκείνη με παράπονο.
«Εσύ, μπορείς να μάθεις να περπατάς;»
«Όχι, βέβαια… Δεν μπορώ.»
«Γιατί;»
«Γιατί δεν έχω πόδια. μια ουρά έχω» του λέει η Οντίνα.
«Ε, λοιπόν, κάτι τέτοιο συμβαίνει και μ’ αυτούς.»
Η γοργόνα του παραμυθιού μας είναι ένας απ’ αυτούς τους γυναικείους χαρακτήρες οι οποίοι, σε αντίθεση με τις περισσότερες πριγκίπισσες των παραμυθιών, δεν χρειάζεται ούτε περιμένει να τη «διασώσει» ο αγαπημένος της πρίγκιπας. Είναι μια γυναίκα που παίρνει τις αποφάσεις και τα ρίσκα της χωρίς να τρομάζει μπροστά στο τίμημα που θα πρέπει να πληρώσει. Υπομένει στωικά τη μοίρα της και δεν μετανιώνει για όσα έκανε για την εκπλήρωση του ονείρου της.
Προσωπικά, το μήνυμα που μεταφέρει η ιστορία της "Μικρής γοργόνας" με χαροποιεί και με ενθαρρύνει να επαναλάβω όσα έμαθα απ' το σπίτι μου και πέρασα όλη τη ζωή μου να υποστηρίζω:
Οι άνδρες και οι γυναίκες δεν είμαστε ίδιοι. Ευτυχώς!
Συμπληρώνουμε θαυμάσια ο ένας τον άλλο.
Χόρχε Μπουκάι
