Ένα είναι σίγουρο. Ότι δεν έχω ξαναδιαβάσει τέτοιο βιβλίο. Και τι εννοώ; Πρόκειται για το ημερολόγιο του συγγραφέα ο οποίος βρίσκεται ακόμη φυλακισμένος στο Γκουανταναμό, τις φυλακές των Η.Π.Α. μέσα στην στρατιωτική τους βάση, που βρίσκεται στην Κούβα. Ο Σλάχι βρίσκεται εκεί από το 2002 και πολλά πράγματα που έχει γράψει στο ημερολόγιο του, έχουν λογοκριθεί και εμφανίζονται στο βιβλίο ως μαύρα κενά ή μαύρες γραμμές. Απαλοιφές ονομάτων και αντωνυμιών που καθορίζουν το φύλο των ατόμων και άλλων πληροφοριών που η Αμερικανική κυβέρνηση θεωρεί απόρρητες. Σε ένα σημείο του βιβλίου φτάνει σε 6,5 σελίδες γεμάτες με μαύρες γραμμές.
Παρόλα αυτά το βιβλίο είναι ευάγνωστο και υπάρχουν αρκετές υποσημειώσεις από τον επιμελητή για να καταλάβεις τα πάντα. Είναι ένα βιβλίο που σίγουρα σε προβληματίζει για το που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος σε ακρότητες, κακοποίηση και απανθρωπιά. Για το ποιος φταίει για την τρομοκρατία τελικά; Αν οι καλοί είναι τελικά οι κακοί και αντίστροφα; Η εξουσία μπορεί να μετατρέψει τον άνθρωπο σε τέρας;
Θέλω τελειώνοντας να αντιγράψω δύο μικρά αποσπάσματα που θεωρώ ότι είναι γροθιές στο στομάχι και καλό είναι να προβληματίσουν όλους μας.
"Εγώ απλώς αναρωτιόμουν πόσο στενόμυαλοι μπορούν να είναι οι άνθρωποι. Όταν βλέπουν ένα πράγμα από μια συγκεκριμένη οπτική γωνιά, σίγουρα δεν καταφέρνουν να σχηματίσουν ολοκληρωμένη εικόνα κι αυτός είναι ο βασικός λόγος για τις περισσότερες παρεξηγήσεις που καμιά φορά οδηγούν σε αιματηρές συγκρούσεις."
"Η βία είναι φυσικό να προκαλεί βία, το μοναδικό δάνειο που μπορείς να δώσει με εγγυημένη αποπληρωμή, είναι αυτό της βίας. Μπορεί να πάρει λίγο καιρό, αλλά είναι σίγουρο πως το δάνειο θα σου επιστραφεί"
Εύχομαι ολόψυχα να επικρατήσει η αγάπη και η ειρήνη σε όλο τον κόσμο αλλά αυτό πρέπει πρώτα να ξεκινήσει από την ψυχή του καθενός μας.
Περισσότερα για τον συγγραφέα μπορείτε να διαβάσετε στον πιο κάτω σύνδεσμο:
