AdSense

Sunday 13 December 2015

Carlos Latuff


Carlos Latuff (born November 30, 1968) is an Arab Brazilian freelance political cartoonist. His works deal with an array of themes, including anti-Zionism, anti-globalization, anti-capitalism, and anti-U.S. military intervention. He is best known for his images depicting the Israeli–Palestinian conflict and, more recently, the Arab Spring events.
For more information visit Wikepedia 

Some of my favorites sketches of Latuff 




Visit Latuff's tales-of-iraq-war blog!




Latuff fans on Facebook page!





A collection of his work about Turkey at YouTube:




Monday 23 November 2015

Miguel de Unamuno


Miguel de Unamuno y Jugo (29 September 1864 in Bilbao –31 December 1936 in Salamanca) was a Spanish essayist, novelist, poet, playwright, philosopher, and Greek professor, and later rector at the University of Salamanca.

His major philosophical essay was The Tragic Sense of Life (1912), and his most famous novel was Abel Sánchez: The History of a Passion(1917), a modern exploration of the Cain and Abel story.



















Quotes:
  • A lot of good arguments are spoiled by some fool who knows what he is talking about.
  • It is sad not to love, but it is much sadder not to be able to love.
  • The skeptic does not mean him who doubts, but him who investigates or researches, as opposed to him who asserts and thinks that he has found.
  • It has often been said that every man who has suffered misfortunes prefers to be himself, even with his misfortunes, rather than to be someone else without them.
  • Faith which does not doubt is dead faith.

Monday 19 October 2015

Viktor Frankl - Βίκτωρ Φρανκλ


Viktor Emil Frankl,(26 March 1905 – 2 September 1997) was an Austrian neurologist and psychiatrist as well as a Holocaust survivor. 

Frankl was the founder of logotherapy, which is a form of existential analysis, the "Third Viennese School of Psychotherapy". His best-selling book Man's Search for Meaning (published under a different title in 1959: From Death-Camp to Existentialism) chronicles his experiences as a concentration camp inmate, which led him to discover the importance of finding meaning in all forms of existence, even the most brutal ones, and thus, a reason to continue living. 

Frankl became one of the key figures in existential therapy and a prominent source of inspiration for humanistic psychologists.
Source: Wikipedia

“İkinci kez yaşıyormuşsun ve ilkinde yanlış davranmışsın gibi yaşa.”

For a detail biography visit The Official Website Of The Viktor Frankl Institute Vienna at the below link: 
http://www.viktorfrankl.org/e/chronology.html

Ο αυστριακός νευρολόγος Βίκτορ Εμίλ Φρανκλ (26 Μαρτίου1905 - 2 Σεπτεμβρίου 1997), είναι ένας από τους σημαντικότερους διανοητές του 20ού αιώνα και ένας από τους επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος. Ήταν καθηγητής Νευρολογίας και Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και υπήρξε για 25 χρόνια, διευθυντής της περίφημης Νευρολογικής Πολυκλινικής της. 
Είναι ο ιδρυτής της λεγόμενης «Τρίτης Σχολής Ψυχοθεραπείας της Βιέννης». Μετά την απελευθέρωσή του από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, έκανε αμέτρητα ταξίδια σε κάθε γωνιά του κόσμου, δίνοντας πάμπολλες διαλέξεις στην Ευρώπη, την Αμερική, την Αυστραλία, την Ασία και την Αφρική. 

Ήταν καθηγητής στο Χάρβαρντ, στο Στάνφορντ και στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπεργκ, καθώς και Διακεκριμένος Καθηγητής Λογοθεραπείας στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ηνωμένων Πολιτειών του Σαν Ντιέγκο. 


Το βιβλίο Αναζητώντας νόημα ζωής γράφτηκε το 1946 από τον Βίκτωρ Φρανκλ ο οποίος καταγράφει τις εμπειρίες του ως κρατούμενος σε ένα Γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο Φρανκλ περιγράφει την υπαρξιακή ψυχοθεραπευτική μέθοδο που έχει ως κεντρικό άξονα την αναζήτηση ενός νοήματος ζωής, ενός προσωπικού λόγου για να ζήσει κάποιος.  Πηγή: Βικιπαιδεία


Αποφθέγματα:

  • Να ζεις σαν να ζεις για δεύτερη φορά και σαν να έχεις διαπράξει λάθη την πρώτη φορά.
  • Σε τελευταία ανάλυση, ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να ρωτάει ποιο είναι το νόημα της ζωής του, αλλά θα πρέπει μάλλον να συνειδητοποιήσει ότι είναι αυτός στον οποίο απευθύνεται η ερώτηση.
  • Μέχρι τώρα φοβόμασταν, από τώρα και στο εξής θα ελπίζουμε.
Περισσότερα αποφθέγματα στον πιο κάτω σύνδεσμο:

Wednesday 14 October 2015

Η ΑΪΣΕ ΠΑΕΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

«Είκοσι Ιουλίου, το θυµάσαι πολύ καλά, είχε γίνει η µεγάλη καταστροφή. Ξύπνησες το πρωί και ήταν η λεκάνη στη ρίζα της συκιάς σου γεµάτη µε σύκα ανοιγµένα. Με το νυχτικό βγήκες έξω τα χαράµατα, πήρες το φαράσι και τη σκούπα να τα µαζεύεις. Μάζευες, µάζευες και τελειωµό δεν είχαν. Τα συκαλάκια σου, σκεφτόσουν, τα µελένια σου τα σύκα και µαράζωνες τη συκιά. Και έλεγες τι θα τρώµε τώρα τον Αύγουστο που δεν θα είχες τα συκαλάκια τα γλυκά, τι θα τρώµε τον Αύγουστο που δεν θα έχουµε σύκα.
Αν δει το πλάσµαν τα σύκα να ψήννουνται εποχήν που ’εν ένι του τζαιρού τους, σηµαίνει µεγάλον µαράζιν. Σηµαίνει καβκάδες, καρκασαλλίκκιν, κακόν. Που τζείνα τα κακά που ’εν ηµπορεί να βάλει το σέριν του ούτε ο ίδιος ο Θεός. Τίποτε ’εν θα ηµπόρει να κάµει ο Πλάστης.
Έτσι σε βρήκε η γειτόνισσα το πρωί. Ήρθε καταχαρούµενη να σου πει τα νέα. Σωθήκαµε, σου φώναξε. Σωθήκαµε. Ήρθε η µάνα µας να µας σώσει. Ήρθε η Αϊσέ να κάνει εδώ διακοπές. “Τι κάνεις εκεί µε τα σύκα;” “Σκάσανε όλα” της είπες. “Ανοίγουνε τα συκαλάκια µου τον Ιούλιο, τα µελένια µου τα σύκα που ζηλεύει όλη η γειτονιά. Σκάνε και πέφτουνε στην αυλή. Δεν θα έχουµε σύκα να τρώµε τον Αύγουστο” είπες και βούρκωσες. Άφησες µετά τη γειτόνισσα στην αυλή και έτρεξες να ξυπνήσεις τον γιο σου. “Μάνα, τι γίνεται;” σου φώναξε. Ήρθε” του είπες “η Αϊσέ να κάνει εδώ διακοπές. Και εµάς µας αρρώστησε η συκιά µας. Δεν θα έχουµε κάτι να την τρατάρουµε. Δεν θα µπορέσουµε τον Αύγουστο να τρώµε σύκα”.
Και άρχισες ύστερα να κλαις».

(Σηµείωση: Η φράση «Η Αϊσέ πάει διακοπές» ήταν η κωδικοποιηµένη ειδοποίηση του Συµβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας για την έναρξη της εισβολής στην Κύπρο το 1974.)

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
Η Κωνσταντία Σωτηρίου γεννήθηκε το 1975 σε µια διχοτοµηµένη Λευκωσία. Είναι απόφοιτος
του τµήµατος Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστηµίου Κύπρου και κάτοχος µεταπτυχιακού στην Ιστορία της Μέσης Ανατολής από το Πανεπιστήµιο του Μάντσεστερ. Εργάστηκε ως δηµοσιογράφος σε εφηµερίδες και άλλα έντυπα της Κύπρου. Τώρα εργάζεται ως Λειτουργός Τύπου Τουρκικών Θεµάτων στο Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δηµοκρατίας. Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισµούς στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Η Κύπρος κλωθογυρίζει συνέχεια στα γραψίµατά της.

1) Πως γεννήθηκε η Αϊσέ;
Όπως γεννιούνται όλα τα βιβλία. Βρίσκεις μια ιστορία και σκέφτεσαι ότι θέλεις να την πεις και μετά με ποιόν τρόπο θέλεις να την γράψεις. Την συγκεκριμένη ιστορία την είχα διαβάσει σε μια εφημερίδα όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα και την κράτησα για να την γράψω αργότερα επειδή άγγιξε νομίζω κάτι βαθύτερο μέσα μου. Πέραν αυτού όμως με ενδιαφέρει πάντα και ο τρόπο που αφηγούμαι μια ιστορία, όχι μόνο το περιεχόμενο της διήγησης. Οι φωνές, οι λοξές ματιές, οι συνομιλίες με τον εαυτό μας.

2) Υπάρχει σκέψη να μεταφραστεί και στα Τούρκικα; Πιστεύεις ότι τα έργα των Κύπριων συγγραφέων πρέπει να μεταφράζονται στα Τούρκικα και αντιστοίχως στα Ελληνικά;
Φυσικά και υπάρχει η σκέψη για μετάφραση στα Τούρκικά. Μάλιστα επειδή στο βιβλίο εξέχουσα θέση κατέχει η ελληνική Κυπριακή διάλεκτος θα ήθελα πάρα πολύ να το δω μεταφρασμένο το αντίστοιχο κομμάτι στην Τουρκική Κυπριακή, όπως δηλαδή μιλούν οι Τουρκοκύπριοι. Αυτό είναι στα σχέδια μου και ελπίζω να τροχοδρομήσω την προσπάθεια σύντομα.
Όσον αφορά στο αν πρέπει να μεταφράζονται ή όχι λογοτεχνικά έργα από την μία γλώσσα στην άλλη, πιστεύω πως η απάντηση είναι αυτονόητη. Επιβάλλεται. Η λογοτεχνία ανοίγει παράθυρα να κατανοήσεις τον κόσμο, φέρνει κοντά σου τους ανθρώπους και μεταμορφώνει τον «άλλο» όπως λέμε στην ιστορία, από ένα άγνωστο και ίσως ακόμα και εχθρό σε ένα πρόσωπο οικείο, που κουβαλά παρόμοια στοιχεία με μας και μπορούμε να τον προσεγγίσουμε πιο εύκολα.

3) Ποιά τα μελλοντικά συγγραφικά ή άλλα σου σχέδια;
Συνεχίζω να γράφω. Έχω ήδη ολοκληρώσει μια δεύτερη νουβέλα την οποία προγραμματίζουμε να παρουσιάσουμε ως θεατρικό κείμενο σε συνεργασία με μια θεατρική ομάδα στην Λευκωσία το 2016. Το θέμα της έχει να κάνει πάλι με γυναίκες, Τουρκοκύπριους, θέματα ταυτότητας (είναι μάλλον οι συγγραφικές μου εμμονές ). Επίσης τέλη Νοεμβρίου κάνει πρεμιέρα στον Τεχνοχώρο της Εθάλ ένα μικρό μονόπρακτο με το οποίο είχα συμμετάσχει στο πρόγραμμα Play-On τον Μάιο και χαίρομαι πολύ για αυτό. Και είμαι στην αρχή του επόμενου βιβλίου. Ήδη νιώθω τα χέρια μου να μυρμηγκιάζουν από την αναμονή.

Tuesday 13 October 2015

Φερνάντο Πεσσόα Fernando Pessoa

Ο Φερνάντο Πεσσόα (Fernando António Nogueira de Seabra Pessôa) ήταν Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λισαβώνα στις 13 Ιουνίου 1888 και πέθανε στις 30 Νοεμβρίου 1935.

Μετά το θάνατο του, τα άπαντα του εκδόθηκαν σε οκτώ τόμους, υπογραμμένα με τα διάφορα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσε κατά καιρούς ο Πεσσόα και που, όπως έλεγε, εξέφραζαν τις διάφορες προσωπικότητες που συνυπήρχαν μέσα του: του "Αλβέρτο Καρέιρο", του "Αλβάρο δε Κάμπος" και του "Ρικάρδο Ρέις"'.
Πηγή: Βικιπαίδεια

              
Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή, όπως αλλάζουμε ρούχα – όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε όταν τρώμε ή κοιμόμαστε, μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας.
Φ. Πεσσόα
 

Αποφθέγματα

  • Η συνείδηση της μη συνείδησης της ζωής είναι ο αρχαιότερος φόρος της διάνοιας
  • Η πραγματικότητα με αναστατώνει. Τα λόγια των άλλων με βυθίζουν σ' ένα τεράστιο άγχος
  • Αν η καρδιά μπορούσε να σκεφτεί, θα σταματούσε.
  • Πίστη δεν αποκτάς με το νου

Περισσότερα για το έργο του και βιβλία που κυκλοφορούν στα ελληνικά στο πιο κάτω σύνδεσμο:
biblionet.gr Fernando_Pessoa




Thursday 8 October 2015

Quotes I like (part 2)

Sabır acıdır, meyvesi tatlıdır. - Patience is bitter, but its fruit is sweet. - Η υπομονή είναι πικρή, αλλά το φρούτο της γλυκό!





Saturday 3 October 2015

Ρόμπερτ Λι Φροστ (Robert Lee Frost) - "Ο Δρόμος που δεν πήρα" (The road not taken)

Ο Ρόμπερτ Λι Φροστ (Robert Lee Frost26 Μαρτίου1874 – 29 Ιανουαρίου,1963) ήταν Αμερικανός ποιητής, ο διασημότερος της γενιάς του. Τιμήθηκε τέσσερις φορές με το βραβείο Πούλιτζερ και με πολλές ακόμη διακρίσεις. Πηγή: Βικιπαιδεία - Διαβάστε περισσότερα

Αποφθέγματα
  • Ένα ποίημα αρχίζει με απόλαυση και τελειώνει σε σοφία.
  • Η ποίηση είναι αυτό που χάνεται στη μετάφραση.
  • Ποίηση είναι όταν ένα συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη της και η σκέψη έχει βρει λέξεις. Πηγή: Βικιφθέγματα 

"Ο Δρόμος που δεν πήρα" (The road not taken) 

" Ο δρόμος χώριζε στα δύο
σε δάσος φθινοπωρινό
δεν ήξερα ποιον να διαλέξω
(πώς και τους δυο να ταξιδέψω;)
στάθηκα εκεί ώρα πολλή
κι αγνάντευα τον έναν
ως που έστριβε σε χαμόκλαδα.

Κι ύστερα τον άλλο πήρα
- υπήρχε λόγος για αυτό
μου φάνηκε πιο ταιριαστό
γιατ' ήταν πιο χορταριασμένος
κι έπρεπε να τον στρώσω εγώ.

Ανοίγονταν περίπου ίδιοι
στρωμένοι φύλλα απάτητα
κι είπα 'τον πρώτο άλλη φορά'
αλλά ο δρόμος φέρνει δρόμο
και γυρισμό δεν έχει πια.

Αναστενάζοντας θα λέω
χρόνια πολλά, καιρούς μετά:
"πήρα το λιγότερο ταξιδεμένο
απ' τους δυο δρόμους, και αυτό
έκανε τη διαφορά".

Thursday 3 September 2015

Home - Warsan Shire




no one leaves home unless
home is the mouth of a shark
you only run for the border
when you see the whole city running as well
your neighbors running faster than you
breath bloody in their throats
the boy you went to school with
who kissed you dizzy behind the old tin factory
is holding a gun bigger than his body
you only leave home
when home won’t let you stay.

no one leaves home unless home chases you
fire under feet
hot blood in your belly
it’s not something you ever thought of doing
until the blade burnt threats into
your neck
and even then you carried the anthem under
your breath
only tearing up your passport in an airport toilets
sobbing as each mouthful of paper
made it clear that you wouldn’t be going back.
you have to understand,
that no one puts their children in a boat
unless the water is safer than the land
no one burns their palms
under trains
beneath carriages
no one spends days and nights in the stomach of a truck
feeding on newspaper unless the miles travelled
means something more than journey.
no one crawls under fences
no one wants to be beaten
pitied
no one chooses refugee camps
or strip searches where your
body is left aching
or prison,
because prison is safer
than a city of fire
and one prison guard
in the night
is better than a truckload
of men who look like your father
no one could take it
no one could stomach it
no one skin would be tough enough
the
go home blacks
refugees
dirty immigrants
asylum seekers
sucking our country dry
niggers with their hands out
they smell strange
savage
messed up their country and now they want
to mess ours up
how do the words
the dirty looks
roll off your backs
maybe because the blow is softer
than a limb torn off
or the words are more tender
than fourteen men between
your legs
or the insults are easier
to swallow
than rubble
than bone
than your child body
in pieces.
i want to go home,
but home is the mouth of a shark
home is the barrel of the gun
and no one would leave home
unless home chased you to the shore
unless home told you
to quicken your legs
leave your clothes behind
crawl through the desert
wade through the oceans
drown
save
be hunger
beg
forget pride
your survival is more important
no one leaves home until home is a sweaty voice in your ear
saying-
leave,
run away from me now
i dont know what i’ve become
but i know that anywhere
is safer than here

Για να το διαβάσετε στα ελληνικά ακολουθήστε τον πιο κάτω σύνδεσμο:

BIO
Warsan Shire is a writer, poet, editor and teacher. Born in Kenya in 1988 and raised in London to Somali parents, she has read her work extensively as an internationally touring poet. In 2014 she was appointed the first Young Poet Laureate for London. Her first book Teaching my Mother How to Give Birth’ was published by flipped eye in 2012.
Her poems have appeared in Poetry Review, Wasafiri, Magma, and in anthologies ‘The Salt Book of Younger Poets’ (Salt, 2011) and 'Ten: The New Wave' (Bloodaxe, 2014). In 2013 she won the Inaugural African Poetry Prize and in 2014 she was selected as Queensland, Australia's poet in residence where she spent six weeks collaborating with the Aboriginal Centre for Performing Arts.
Her poetry has been translated into Italian, Spanish, Portuguese, Danish, Estonian and Swedish. She is the current poetry editor at SPOOK magazine and teaches workshops internationally and online: using poetry to explore memory, voice and heal trauma.
Warsan lives in California and is working on her first full collection.

Wednesday 29 July 2015

Στο μάτι του ταύρου - Δώρος Αντωνιάδης

Περίληψη


Ο Πέτρος Ελευθεριάδης, αστυνόμος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, μόλις έχει υποβάλει την παραίτησή του στην υπηρεσία και είναι πλέον έτοιμος για ένα νέο ξεκίνημα. Πριν φύγει όμως, αναλαμβάνει να βοηθήσει σε μια τελευταία υπόθεση, με ένα πτώμα που βρίσκεται τοποθετημένο σαν τον Βιτρουβιανό Άνθρωπο του Ντα Βίντσι, το οποίο φέρει ένα περίεργο τατουάζ στο στήθος και κρατά ένα ποίημα με αριθμούς στην αρχή κάθε στροφής. Ο αστυνόμος αντιλαμβάνεται γρήγορα πως δεν πρόκειται για απλή υπόθεση ανθρωποκτονίας. Στην προσπάθειά του να εξιχνιάσει το έγκλημα, οδηγείται σε μια ιστορία που ξεκινά είκοσι χρόνια πριν στη Θεσσαλονίκη, όπου ένας φοιτητής ψυχολογίας βοηθάει μια κοπέλα να ξεφύγει από τον μανιακό διώκτη της. Όσο περνούν οι ώρες, ο Ελευθεριάδης ανακαλύπτει στοιχεία και γεγονότα που θα του αλλάξουν τη ζωή γρηγορότερα απ’ ό,τι σχεδίαζε.

Ένα συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ με μαθηματικούς γρίφους, υποβλητική ατμόσφαιρα και καταιγιστικό ρυθμό, όπου το παρόν εναλλάσσεται με το παρελθόν, ενώ ο αναγνώστης βρίσκεται διαρκώς προ αλλεπάλληλων εκπλήξεων.


Βιογραφικά στοιχεία

Δώρος Αντωνιάδης
Ο Δώρος Αντωνιάδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1974 και ζει στην Αθήνα με τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Σπούδασε μαθηματικά και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην πληροφορική και στις επικοινωνίες. Είναι ερασιτέχνης τριαθλητής και του αρέσει να γράφει για τα βιβλία που διαβάζει, αλλά και για τον κόσμο όπου ζει, στο προσωπικό του blog (dorosantoniadis.com). Το Στο μάτι του ταύρου είναι το πρώτο του βιβλίο.
1) Τι σε ώθησε να γράψεις το βιβλίο αυτό; Όταν ξεκίνησα να το γράφω, δεν είχα ιδέα πως θα προκύψει μυθιστόρημα και μετά βιβλίο. Ξεκίνησα από έναν γρίφο που είδα στο Facebook πριν από περίπου δύο χρόνια. Ο γρίφος ήταν ένας μαθηματικός τύπος που αν τον αποκρυπτογραφούσες, προέκυπτε μια αγγλική φράση. Όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα στο διαδίκτυο να υπάρχει κάτι αντίστοιχο στα ελληνικά και έτσι αποφάσισα να δημιουργήσω έναν αντίστοιχο ελληνικό γρίφο. Όταν πλέον είχα στα χέρια μου τον γρίφο, σκέφτηκα μια μικρή ιστορία γύρω από αυτόν και γράφοντας την, είδα πως όλο και μεγάλωνε αυτή η ιστορία. Μόλις τελείωνα μια παράγραφο, ξεκινούσα την επόμενη. Κάποια στιγμή προέκυψε άλλος ένας γρίφος και εντέλει, το αποτέλεσμα όλης αυτής της διαδικασίας είναι το βιβλίο αυτό.

2) Πως νιώθεις τώρα που κρατάς το βιβλίο στα χέρια σου, και πως όταν ακούς σχόλια από τους αναγνώστες; Νιώθω αληθινά χαρούμενος. Το ξέρω πως ακούγεται κλισέ, αλλά έτσι νιώθω. Απλώς χαρούμενος. Η στιγμή δε που κράτησα το βιβλίο στα χέρια μου ήταν μοναδική. Μακάρι οι συνθήκες στην Ελλάδα να ήταν καλύτερες και να με άφηναν να χαρώ ακόμα περισσότερο, αλλά αυτές δυστυχώς δεν μπορώ να τις αλλάξω. Μέχρι τώρα έχω ακούσει μόνο θετικά σχόλια για το βιβλίο και έτσι νιώθω πολύ συγκινημένος αλλά και λίγο αγχωμένος για το τι θα περιμένει ο κόσμος από μένα στο μέλλον. Ελπίζω να μου βγει δημιουργικά όλο αυτό.

3) Τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον; Ακόμη δεν έχω αποφασίσει. Αφήνω εσκεμμένα χρόνο να κυλίσει και για να χαρώ αυτό που γίνεται τώρα αλλά και για να δω πως θα πάει το πρώτο βιβλίο, να δω τις αντιδράσεις του κόσμου, αν θα θέλουν μια συνέχεια. Η ιστορία πάντως στο τέλος αφήνει ανοιχτά κάποια ενδεχόμενα, έτσι ώστε να μπορώ -αν αποφασίσω- να συνεχίσω από εκεί που την άφησα.


Οι αναγνώστες που θα αγοράσουν το βιβλίο, θα βοηθήσουν παράλληλα και στην ενίσχυση του έργου του συλλόγου «Νοσηλεία», καθώς ο Δώρος Αντωνιάδης προσφέρει 50% των εσόδων του για το σκοπό αυτό. http://www.nosilia.org.gr/

Wednesday 1 July 2015

Οι θίασοι του ΟΧΙ και του ΝΑΙ


Επ' ευκαιρίας του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα για την αποδοχή ή όχι των όρων των θεσμών, θυμήθηκα και κάποιες άλλες ιστορικές στιγμές όπου υπήρχαν πάλι διλήμματα καθώς και τα αποτελέσματα αυτών που δεν ήταν σε καμία περίπτωση τα ιδανικά. Διαβάζω καθημερινά στα διάφορα μέσα μαζικής δικτύωσης τις ατομικές απόψεις και υπάρχουν απείρου κάλους ποσταρίσματα υπέρ της κάθε θέσης και με κάνουν να διερωτώμαι: 

Αρχικά, αυτοί που "φανατικά" υποστηρίζουν είτε την μια είτε την άλλη θέση, τι περισσότερο ξέρουν; Που στηρίζουν με τόση ένταση την θέση τους και από που αντλούν την ενημέρωση τους; Είναι όντως αντικειμενική και αληθινή, ή καθοδηγείται α) τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, β) τα οικονομικά τους συμφέροντα ή γ) γιατί απλώς πρέπει να είναι αντίθετοι σε αυτό που υποστηρίζουν οι 'Άλλοι" και συνεχίζουν μια διαμάχη που δεν έχει ρίζες στο τρέχον θέμα;

Μετά διερωτώμαι, ότι εφόσον υπάρχουν τόσο έντονα αντίθετες απόψεις για κάτι που αφορά το ΚΟΙΝΌ καλό, δεν θα έπρεπε να συζητηθούν να αναλυθούν τα καλά και τα κακά των δύο θέσεων, να κρατήσουν τα καλά και να ελαχιστοποιήσουν τα κακά για να φτιαχτεί μια από κοινού λύση, πιο ιδανική για το ΚΟΙΝΌ καλό; (Και όχι μόνο να εξυπηρετεί οικονομικά συμφέροντα).

Έχω από καιρό χάσει κάθε εμπιστοσύνη στα κομματικά συμφέροντα, που υποστηρίζουν είτε την μια είτε την άλλη θέση. Είναι πολύ ξεκάθαρο στο μυαλό μου ότι αφορούν πολύ περισσότερο ιδιωτικά συμφέροντα παρά την ευημερία όλων. Ότι είναι εμποτισμένα με κάθε είδους διεστράβλωσης της αλήθειας, στο ποσοστό που εξυπηρετεί την προώθηση της θέσης τους παρά την αλήθεια αυτούσια. Και ακόμη πιο θλιβερό, και το βλέπω και πολύ περισσότερο στις εκλογικές περιόδους, αντί η κάθε θέση να αναλύει το τι καλό θα φέρει, ασχολείται με το να τονίζει τα αρνητικά της αντιπέρα όχθης. 

Δεν λέω ότι είναι εύκολο να αποφασίσεις πιο είναι το σωστό, αλλά σίγουρα χρειάζονται ανοικτά αυτιά, και μυαλό χωρίς παρωπίδες.


Friday 5 June 2015

Why should I march! - Γιατί να παρελάσω!

Γιατί πρέπει να λαμβάνω μέρος σε κάποιες εκδηλώσεις που μπορεί να μην με αφορούν άμεσα ή έστω και έμμεσα και ακόμη περισσότερο αν με αφορούν άμεσα:





Η διεκδίκηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αφορά όλους μας. Έστω αν εμείς θεωρούμε ότι τα δικά μας δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα και νοιώθουμε ασφάλεια, αν κάποιων άλλων ανθρώπων καταπατούνται, είναι αποδεδειγμένο ότι θα έρθει η στιγμή που θα καταπατηθούν και τα δικά μας. Οι αγώνες για ισότητα όλων των ανθρώπων αφορούν όλους μας. 

Wednesday 27 May 2015

Γιώργος Ιατρίδης, Το φαινόμενο της πεταλούδας

Ένα ταξίδι παράλληλα με τις γραμμές του Ηλεκτρικού. Από Κηφισία σε Πειραιά με τα πόδια. Πόσες εικόνες μπορεί άραγε το ανθρώπινο μυαλό να μαζέψει σε μια τόσο μεγάλη διαδρομή; Πόσα πράγματα προσπερνάμε όταν κάνουμε την διαδρομή αυτή στα καθίσματα του τρένου; Πόσα άλλα προσπερνάμε στην καθημερινότητα μας, πράγματα σημαντικά για μας, που ποτέ δεν βρήκαμε το θάρρος να τα ζήσουμε όπως τα θέλαμε; Θα καταφέρουμε ποτέ να κάνουμε έστω ένα μικρό κομμάτι από τα όνειρα μας, πραγματικότητα. Το ταξίδι του κ.Ασημένιου είναι πολύ περισσότερα από την προσπάθεια να πραγματοποιήσει το όνειρο του. Ακολουθήστε το, και θα σας εκπλήξει για το τι μπορεί να ανακαλύψετε για τον εαυτό σας. Καλό σας ταξίδι!

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
Ο κ. Ασημένιος σκεφτόταν πως η δυσκολία του αυτή στα πόδια, αποτέλεσε το μεγαλύτερο εφόδιο κι όχι εμπόδιο, όπως θα λέγανε πολλοί· για να μπορέσει να πραγματοποιήσει τη διαδρομή, με φόντο τις γραμμές του Ηλεκτρικού. Τον ωθούσαν τα αρρωστημένα του πόδια με έναν τρόπο ανεξήγητο, κάτι που σε όλα τα ιατρικά βιβλία δεν υπάρχει, ούτε μέσα στα διπλώματα αναφέρεται, ούτε σε καμία χαοτική μελέτη. Η δύναμη της ψυχής δεν μπορεί να μελετηθεί από κανένα σύστημα, από καμία στατιστική, ούτε οι χτύποι της καρδιάς όταν ερωτευόμαστε. Τίποτα απολύτως δεν μπορεί να τα εξηγήσει όλα αυτά. Καμία, μα καμία διάγνωση. Μόνο το άγγιγμα μπορεί να γιατρέψει το μυαλό. […]
Η παρουσίαση του βιβλίου στο blog του συγγραφέα

άνω τελεία – το blog του Γιώργου Ιατρίδη

"Πέρασα αρκετές ώρες έξω στην Αθήνα -γράφοντας το βιβλίο, μες στο κρύο, κι η ανημποριά μου να έχει χτυπήσει κόκκινο, ενώ οι άλλοι να είναι μες στη ζέστη και να διασκεδάζουν, ένιωθα και νιώθω πως αυτή η πόλη βράζει από συναισθήματα και πως κάθε γωνιά της είναι και μια ιστορία. Τις πιο δυνατές μου στιγμές τις έχω νιώσει στους δρόμους της. Αυτό που την κάνει μοναδική είναι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι διαμορφώνουν ένα τόπο, κι όχι ο τόπος τους ανθρώπους." - Γιώργος Ιατρίδης


Saturday 9 May 2015

Το χειρότερο φινάλε για τον καλύτερο!

Εργαστήρι Θεατρικής Συγγραφής
με τη Χρύσα Σπηλιώτη
"Σύγχρονη Κυπριακή δραματουργία. Κλειδιά για τη συγγραφή"
8 Μαΐου 2015 - Θέατρο Αποθήκες ΘΟΚ


ΑΣΚΗΣΗ:
Γράψτε μια σύντομη ιστορία με θέμα τον θάνατο, μεταξύ πατέρα και γιου και με Μότο "το χειρότερο φινάλε για τον καλύτερο"

Σκηνικό: Στο καθιστικό ενός σπιτιού ένας πατέρας διαβάζει την εφημερίδα και ο γιος του παίζει με το playstation.

Πατέρας: Δεν το πιστεύω, θα μας βάλουν κι άλλους φόρους να πληρώσουμε, για να μπορέσει να πληρωθεί η δόση στο ΔΝΤ. Τι άλλο θα σκεφτούν για να μας καταστρέψουν. Θα μας πιούνε και το αίμα. Να δεις που θα βρούνε τρόπο να μας φορολογούν και μετά θάνατόν.
Γιος: Γουάου, βάλανε καινούρια ασπίδα στην αναβάθμιση και στο επόμενο λέβελ ξεκλειδώνει έξτρα όπλο.
Πατέρας: Δεν λέει να ανοίξεις εφημερίδα, σου χαλάει όλη την διάθεση. Να δεις που στο τέλος θα διαβάζουμε τις κηδείες για να παίρνουμε θάρρος ότι είμαστε ακόμη ζωντανοί.
Γιος:Όπα, τι μάχη ήταν αυτή: Τους έχω ξεκληρίσει όλους. Για να δούμε θα μου ξεκλειδώσει τον SuperArrow;
Πατέρας: Μικρέ τελείωσες με τα μαθήματα σου;
Γιος: Ρε μπαμπά, αφού αύριο θα πάμε εκδρομή!
Πατέρας: Σωστά, το είχα ξεχάσει. Κοίτα εδώ! 25χρόνος ποδοσφαιριστής νεκρός σε αυτοκινητιστικό. Άσε τελικά ένα ψέμα είμαστε όλοι. Τι δόξα, τι χρήματα, άμα έρθει η ώρα σου...
Γιος: Ναιιιιι!!! Αυτό είναι θεϊκό! Μου έδωσε τον SuperArrow! Πάω σε μάχη, δεν θα μου γλυτώσει κανείς.
Πατέρας: Πολυεκατομμυριούχος βρήκε τραγικό θάνατο στην ιδιωτική του πισίνα! Καλά το είχα πει, θα διαβάζουμε για θανάτους και θα λέμε δόξα τον θεό.
Γιος: Δεν το πιστεύω αυτό που έγινε!
Πατέρας: Τι έγινε μικρέ; Γιατί τόση θλίψη;
Γιος: Άσε ρε πατέρα, τα έκανα μούσκεμα! Έχασα στην μάχη και μου κλείδωσε ξανά τον ήρωα. Το χειρότερο φινάλε για τον καλύτερο!


Monday 4 May 2015

25η Ώρα (από το 25th hour project)

Είχε βάλει στοίχημα με τον εαυτό του. Αυτή την φορά δεν θα τα παρατούσε ότι κι'αν γινόταν! Η κατάκτηση του στοιχήματος είχε γίνει ο στόχος της ζωής του. Αν κατάφερνε να φέρει αυτό εις πέρας, τίποτα πια δεν θα τον σταματούσε.
Εδώ και εβδομάδες είχε ξεκινήσει την προετοιμασία. Κατέγραψε στον υπολογιστή όλα τα απαραίτητα εφόδια, όλα τα στάδια που έπρεπε να διανύσει και τις προσπάθειες που έπρεπε να καταβάλει για να είναι έτοιμος. Η κατανομή αυτή χωρίστηκε τελικά σε 25 ισότιμα μέρη, μιας και τον χώριζαν πλέον μόνο 25 μέρες από την ολοκλήρωση του στόχου. Οπότε κάθε μέρα έπρεπε να βρίσκει ένα από τα 25 αυτά μέρη της προετοιμασίας ολοκληρωμένο.
Αφού τα κατέγραψε, τα ζύγισε για να δει αν κάποιο ήταν πιο δύσκολο να επιτευχθεί και ίσως να του στερούσε την χαρά να φτάσει στον στόχο του. Μετά διερωτήθηκε αν έπρεπε να βάλει αυτά που θεωρούσε πιο δύσκολα στην αρχή και να αφήσει τα πιο εύκολα για το τέλος ή αντίθετα. Τελικά αποφάσισε ότι η πρώτη επιλογή ήταν πιο σοφή και θα είχε καλύτερα αποτελέσματα.
Κοίταξε λοιπόν με περηφάνια το excel που είχε φτιάξει και σίγουρος πια ότι τίποτα στον κόσμο δεν θα τον σταματούσε, πάτησε το κουμπί της αποθήκευσης του αρχείου. Ο υπολογιστής του ζήτησε να ονομάσει το αρχείο. Δεν δίστασε καθόλου και πληκτρολόγησε "25η ώρα". Το θεώρησε το πιο κατάληλο για αυτό που θα έκανε καθώς και γουρλίδικο! Τραβήχτηκε λίγο πιο πίσω από τον υπολογιστή για να θαυμάσει την τέλεια αρμονία που είχε ετοιμάσει πριν πατήσει το πλήκτρο της αποθήκευσης.
Η καρέκλα του όμως ζορίστηκε να κυλήσει προς τα πίσω και λιγάκι εκνευρισμένος, πάτησε γερά τα πόδια του στο έδαφος και την έσπρωξε προς τα πίσω! Αυτή ζορίστηκε για απειροελάχιστα δεύτερα αλλά τελικά κύλησε προς τα πίσω.


Αμέσως ένα τσακ ακούστηκε και η οθόνη του υπολογιστή έγινε μαύρη. Σε κατάσταση πανικού ξεκίνησε να πατάει όποιο πλήκτρο εύρισκε μπροστά του αλλά δυστυχώς χωρίς κανένα αποτέλεσμα! Ήταν πλέον αργά! Η καρέκλα είχε αποσυνδέσει το καλώδιο του υπολογιστή, σβήνοντας τον υπολογιστή χωρίς να αποθηκεύσει το αρχείο!


Μπορείτε να δείτε την πρωτότυπη ανάρτηση εδώ!

Saturday 25 April 2015

Τζελαλεντίν Ρουμί - Μεβλανά Τζελαλεντίν


Ο Τζελαλεντίν Ρουμί (30 Σεπτεμβρίου 1207 - 17 Δεκεμβρίου 1273) ήταν Πέρσης ποιητής και δάσκαλος θεολογίας και δικαίου στο Ικόνιο (Κόνια, Τουρκία) με μεγάλη επιρροή στον ιδεολογικό-θρησκευτικό χώρο του Ισλάμ και ιδιαίτερα στον μουσουλμανικό μυστικισμό. Τα σπουδαιότερα έργα του είναι το "Ντιβάν", συλλογή λυρικών ποιημάτων και το "Μεσνεβί" (δίστιχα) που περιέχει 40.000 δίστιχα σε ηθικά και ασκητικά θέματα, μέσα από μυστικισμό και αλληγορίες. Ίδρυσε το Σουφικό τάγμα των Μεβλεβήδων.

Πηγή: Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
- Η σοφία και η γνώση υπάρχουν για να μπορεί κανείς να ξεχωρίζει τον καλό δρόμο απ' τον κακό.  










Ο Ξενώνας

Ο άνθρωπος είναι ένας ξενώνας.
Κάθε μέρα ένας καινούργιος ερχομός,
μια χαρά, μια θλίψη, μια κακία,
μια στιγμιαία συνειδητοποίηση φτάνει όπως ένας απρόσμενος επισκέπτης.
Υποδέξου τα όλα!
Ακόμα κι αν πρόκειται για ένα πλήθος καημών,
που βίαια αδειάζουν το σπίτι από τα έπιπλά του,
φέρσου σε κάθε καλεσμένο με αξιοπρέπεια,
θα μπορούσε κάλλιστα να σε ετοιμάζει
για μια χαρά καινούργια.
Τη νηφάλια σκέψη, την ντροπή, τη υστεροβουλία,
υποδέξου τες στην πόρτα χαμογελώντας και κάλεσέ τες μέσα.
Να είσαι ευγνώμων για καθετί που έρχεται,
γιατί έχει σταλεί ως οδηγός απ’ τον επέκεινα κόσμο.

- Το μεγαλύτερο εμπόδιο πάνω στο Δρόμο είναι η δόξα. Ο πραγματικά σοφός άνθρωπος μένει απαρατήρητος. 
- Την επιστήμη την γνωρίζεις με την βοήθεια των λέξεων, την τέχνη με άσκηση, αλλά την αποξένωση γνωρίζεις μέσα σε μια παρέα. 


 
- Οι άνθρωποι νομίζουν πως ξέρουν τι είναι απόλαυση, ενώ στην πραγματικότητα ξεριζώνουν τα φτερά τους για χάρη μιας αυταπάτης.  

- Η οσμή της έπαρσης, της απληστίας και της ασελγείας θα σε προδώσει όπως το σκόρδο που έφαγες όταν θ' ανοίξεις το στόμα σου για να μιλήσεις.    

- Αυτό που ο κοινός άνθρωπος βλέπει ως πέτρα, για τον άνθρωπο που ξέρει είναι μαργαριτάρι. 

- Η αγάπη είναι ο εξάντας της αλήθειας. 

- Θα γνωρίσει το μυστικό του Αόρατου μόνο εκείνος που είναι ικανός να κλείσει τα χείλη του και να μείνει σιωπηλός. 

- Προσήλωσε το βλέμμα σου στα άστρα και ψάξε το Δρόμο. 

- Τα λόγια εμποδίζουν να βλέπεις μακριά, τήρησε τη σιωπή.   







- Η αγάπη είναι το φάρμακο της περηφάνιας μας και της αυταρέσκειάς μας. Ο γιατρός όλων των ατελειών μας.

Labels

25thhourproject Amanda Gorman Argentinian Ayia Napa Monastery barış biodanza book Brasilia Breath Bucay Jorge Carlos Latuff cartoon change classes clouds co-operation comedy companionship computer Conspiracy Cyprus dance death Delia Owens deniz diary eagle enemies exercise fantasy Fernando Pessoa Fikardou film friends Game of Thrones goodreads Hatha Yoga hawk heal home indians Integral Yoga Intikam jeans jokes Jose Saramago kitap Kıbrıs komik Kryon lgbti+ love love story LucyFoley Madeline Miller media movie trailer Muere lentamente naked Nasreddin Hoca natural Nazim Hikmet Nicci French Nicosia Nobel Prize novel Orhan Pamuk Paulo Coelho peace poem poet poetry police porcupines quotes Rain refugees religion revenge Rumi Samuel Johnson sciolism short film short story sky smile solidarity studies on hysteria Tango theatre TheGuestList TheHuntingParty theory TheParisApartment therapy think thriler thriller Viktor Frankl. logotherapy village Vinicius de Moraes violence warm Warsan Shire Where the crawdads sing Wilson Mizner wisdom world Yoga αγάπη Αγία Νάπα αετός αλήθεια αλλαγή αναπνοή ανέκδοτα ανέκδοτο αποφθέγματα Αργοπεθαίνει άσκηση αστυνομία αυτοβελτίωση βία Βιβλία βιβλίο Βινίσιους δε Μοράες Βραζιλία γεράκι γιόγκα Γουίλσον Μίζνερ Γρηγόρης Βασιλειάδης διήγημα Δικαιοσύνη Διόπτρα εαυτός ειρήνη εκδίκηση Έλενα Φερράντε Ελλάδα Ελληνοκύπριοι επίγνωση εχθροί Ζοζέ Σαραμάγκου ζωή ημερολόγιο Ημιμάθεια θάλασσα θάνατος θέατρο θεραπεία Θεωρίες θρησκεία θρίλερ Ινδιάνοι ισορροπία ιστορίες Ιταλία καρναβάλι Καστανιώτης Κομφούκιος κόσμος κρύο Κρυων Κύπρος κωμωδία Λεμεσός ΛΟΑΤΚΙ+ λογοθεραπεία μαζί μάθημα Μεταίχμιο μοναξιά Ναζίμ Χικμέτ Νασεντίν Χότζα Νόμπελ Λογοτεχνίας νουβέλα Ντέλια Όουενς Ορχάν Παμούκ Πάμπλο Νερούδα Πατάκη ποίημα ποίηση ποιητής πολιτισμός πρόσφυγες Σκαντζόχοιρος σκιά σπίτι συγγραφή συνεργασία τανγκό ταξίδι τετράδιο Τζελαλεντίν Ρουμί Το Ψυχοθεραπευτικό Ταξίδι Τουρκοκύπριοι φαντασία Φερνάντο Πεσσόα φιλία φιλοσοφία Φρίντριχ Νίτσε φυσικοπαθητική χαμόγελο χιόνι χορός Χόρχε Μπουκάι Χριστίνα Παρασχά χρόνος Ψυχογιός ψυχολογία