Δεν ξέρω τι με πιάνει όταν βλέπω τετράδια, μπλοκ, σημειωματάρια! Θέλω να τα αγοράσω όλα και να τα γεμίσω με τις σκέψεις μου, τους φόβους μου, τις ανασφάλειες, τις χαρές, την θετική μου σκέψη, με ελπίδα... με χίλια δυο πράγματα! Την ίδια στιγμή όμως, ξέρω ότι στο τέλος, αγοράζοντας κάποιο από αυτά, θα ξεκινήσω στην αρχή, καλή ώρα σαν αυτό, να γράφω, να προσέχω να κάνω όμορφα γράμματα, να είναι τακτοποιημένο για να φαίνεται όμορφο. Μετά από λίγο καιρό θα το ψιλό ξεχάσω και θα καταλήξει σε κάποια γωνία του δωματίου, μετά σε κάποιο ντουλάπι και τελικά θα πάρει την θέση του μαζί με τα υπόλοιπα στην αποθήκη. Αρχικά θα είναι συγυρισμένο με καλλίγραμμα γράμματα και στολισμένο με ωραία χρώματα! Προς το τέλος πριν το παρατήσω θα έχει καταλήξει ασυγύριστο, με μουτζούρες και χωρίς καμία συνοχή.Αυτά σκεφτόμουν πριν αγοράσω αυτό το υπέροχο τετράδιο με σκληρό εξώφυλλο με την Μαίριλυν να με κοιτάει φιλλήδονα απ'έξω! Έλα όμως που μου φώναζε από την πρώτη στιγμή που το είδα "πάρε με, δεν θα το μετανοιώσεις"!
Και όντως δεν μετανοιώνω, ελπίζω πως αυτό δεν θα έχει την τύχη των άλλων.
Τι λέτε και εσείς; Ποιός ξέρει;
No comments:
Post a Comment