Ηρεμίας 21
Η Ήβη, μια δραστήρια και ατίθαση δημοσιογράφος, χωρίζει στα 34 κι αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό της. Η Πηνελόπη, παντρεμένη με Τουρκοκύπριο, ζει στο Βαρώσι και ψάχνει τον γιο της, που έχει μεγαλώσει στην άλλη πλευρά. Δυο γυναίκες που επέλεξαν να ζήσουν αντισυμβατικά σε ένα νησί όπου κυριαρχεί άλλη τάξη πραγμάτων. Σμίγουν οι ζωές τους και συναντιούνται το 2004, παραμονές του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν, σε μια περίοδο έντονης πόλωσης.
Το συναπάντημα των ιστοριών τους έχει αφορμή ένα πραγματικό γεγονός: τη λογοκρισία που ασκήθηκε στον Ευρωπαίο αξιωματούχο Γκίντερ Φερχόιγκεν, ένθερμο υποστηρικτή του Σχεδίου Ανάν, όταν κατόπιν άνωθεν οδηγιών ακυρώθηκαν οι συνεντεύξεις του σε όλα τα κυπριακά μέσα. Περιπέτειες από τις ζωές απλών ανθρώπων διασταυρώνονται στην κρίσιμη εκείνη εποχή, πριν από 20 ακριβώς χρόνια, λίγο πριν χαθεί ένας δρόμος που θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει στην ηρεμία.
Χαρά Ζυμαρά
Η Χαρά Ζυμαρά γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου το 1988. Έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Ευρωπαϊκή Πολιτική Οικονομία στο London School of Economics. Εργάζεται ως Λειτουργός Επικοινωνίας στον ιδιωτικό τομέα, ενώ έχει εργαστεί στο παρελθόν ως δημοσιογράφος και σύμβουλος επικοινωνίας. Διατηρεί το blog mikreskakesistories.com στο οποίο δημοσιεύει σύντομα διηγήματα με ιστορίες «του περιθωρίου» στις οποίες πρωταγωνιστούν κυρίως γυναίκες.
Πρόκειται για τις περιπέτειες δύο γυναικών, που επέλεξαν να ζήσουν αντισυμβατικά σε ένα νησί όπου κυριαρχεί άλλη τάξη πραγμάτων. Η Ήβη, μια δραστήρια και ατίθαση δημοσιογράφος, χωρίζει στα τριάντα τέσσερα κι αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό της. Η Πηνελόπη, παντρεμένη με Τουρκοκύπριο, ζει στο Βαρώσι και ψάχνει τον γιο της, που έχει μεγαλώσει στην άλλη πλευρά.
Σμίγουν οι ζωές τους και συναντιούνται το 2004, παραμονές του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν, σε μια περίοδο έντονης πόλωσης.
Στην ουσία το βιβλίο είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειαςνα επεξεργαστώ το δικό μου, προσωπικό τραύμα του πολέμου. Δεν έζησα την περίοδο πριν και μετά τον πόλεμο, που μεγάλωνε η Πηνελόπη κι ήμουν μόλις δεκάξι όταν άρχιζε η περιπέτεια της Ήβης, ωστόσο και οι δύο περίοδοι άφησαν ένα απροσδιόριστο στίγμα τους πάνω μου. Γράφοντας το βιβλίο, αυτό το τραύμα μου το προσέγγισα με περιέργεια, το προσδιόρισα, το εξημέρωσα, το έκανα φίλο.
Η ιστορία, όμως, προέκυψε κι από μια ανάγκη μου ως πρώην δημοσιογράφος και νυν επαγγελματίας Επικοινωνίας, να αποδώσω ένα φόρο τιμής σε αυτό τον χώρο. Οι ιστορίες που συνέλεξα όλ’ αυτά τα χρόνια και οι προσωπικότητες του επαγγέλματος, που έχουν έρθει στο διάβα μου, έπρεπε με κάποιο τρόπο να αποκρυσταλλωθούν. Η περίοδος πριν από το δημοψήφισμα, μες την πόλωση και την υπερβολή της, ήταν ιδανική, θεωρώ, για να αποδοθεί η μαγεία, αλλά και η «σκοτεινιά» του χώρου.
Ποια είναι η Χαρά Ζυμαρά εκτός από συγγραφέας;
Εργάζομαι ως λειτουργός Επικοινωνίας στον ιδιωτικό τομέα, έχω σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και Πολιτική Οικονομία, είμαι ερασιτέχνης μουσικός και μέλος της χορωδίας Amaglamation. Διατηρώ το μπλογκ mikreskakesistories.com, όπου δημοσιεύω σύντομες ιστορίες «του περιθωρίου», που μπορεί να έχουν ή να μην έχουν απολύτως καμία λογοτεχνική αξία, αλλά είναι ένα μέσο έκφρασης της δημιουργικότητας που μου δίνει οξυγόνο.
Είμαι, ταυτόχρονα, μητέρα, και είμαι μία γυναίκα που παλεύει καθημερινά με τις δυσκολίες που αυτό συνεπάγεται, αλλά και με τους φόβους, τις ανασφάλειες και τις αδυναμίες της, όπως κάθε άνθρωπος.
Ποιος ο ρόλος της γυναίκας στην κυπριακή πραγματικότητα;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένα ομοιογενές καλούπι. Ενώ η κυπριακή κοινωνία ασκεί έντονες πιέσεις κομφορμισμού προς ένα συγκεκριμένο υπόδειγμα γυναίκας - της σεμνής, της όχι πολύ δυναμικής, αυτής που σέβεται τον σύζυγο και θυσιάζεται για τα παιδιά της- η πραγματικότητα διαφέρει. Υπάρχουν γύρω μας γυναίκες που επιλέγουν να ζουν τη ζωή τους πολύ διαφορετικά ως προς αυτό το εν πολλοίς επιβεβλημένο αρχέτυπο γυναίκας, ενώ υπάρχουν και γυναίκες που επέλεξαν να ζήσουν ως τέτοιες, παρά το βιολογικό τους φύλο. Οι διαφορετικοί τύποι γυναίκας που υπάρχουν, δείχνουν πόσο ρευστά είναι τα όρια του φύλου. Στο τέλος της ημέρας, το πώς θα επιλέξει η καθεμία να το προσδιορίσει πρόκειται για μία απολύτως προσωπική υπόθεση, που θα πρέπει όμως να γίνεται σεβαστή από την κοινωνία.
Η Ήβη και η Πηνελόπη, αν και μυθοπλασμένες, αποτελούν παραδείγματα «αντισυμβατικών» γυναικών. Οι χαρακτήρες τους είναι βγαλμένοι από γυναίκες της κυπριακής πραγματικότητας, που μπορεί να μην ζουν στο επίκεντρο, αλλά παρ’ όλ’ αυτά υπάρχουν ανάμεσά μας και κάτι θέλουν να μας πουν.
Μίλησε μας λίγο για τα επόμενα σχέδια σου.
Προς το παρόν θέλω να αποβάλω το άγχος της έκθεσης που φέρνει η έκδοση του πρώτου βιβλίου και σιγά-σιγά να μπω σε μια κατάσταση εσωστρέφειας, που θα μου επιτρέψει να ξαναστρωθώ στο διάβασμα και στο γράψιμο. Το μακροπρόθεσμο σχέδιό μου είναι να γράφω όσο μπορώ. Γράφοντας νιώθω ευτυχία. Και αν μέσ’ από το γράψιμο βγει κάποια νέα ιστορία με προοπτικές έκδοσης, καλώς!
Και για τέλος τι θα ήθελες να θυμάται κάποιος που διάβασε το βιβλίο σου;
Επαναφέροντας το βιβλίο στο μυαλό του, θα ήθελα ο αναγνώστης ή η αναγνώστρια να ταξιδεύει οπτικά στους κήπους με τα ινδικά γιασεμιά, τις βουκαμβίλιες και τις ορτανσίες του αρχοντικού της οδού Ηρεμίας 21 και η εικόνα αυτή να τους θυμίζει ότι όποια κι αν είναι η δική τους αλήθεια, υπάρχει χώρος στον κόσμο και γι΄αυτήν.
