Α: Επιτέλους και μια μέρα ξεκούρασης.
Β: Ναι ρε φίλε, το χρειαζόμαστε και εμείς.
Α: Καλά σε μένα μιλάς, μαζί είμαστε συνέχεια!
Β: (έκπληκτος) Τι θέλεις να πεις;
Α: Δεν σκοτώνεσαι και στην δουλειά, εγώ τρέχω για όλα, εσύ όπου μπορείς να
την γλυτώσεις, μένεις πίσω.
Β: Ξεκινήσαμε τα παράπονα τώρα;
Α: Την αλήθεια λέω.
Β: Την δική σου αλήθεια, εσύ τρέχεις πάντα πρώτος, εσύ είσαι συνέχεια στην τσίτα. Κρατάς σημειώσεις, ετοιμάζεις αναφορές, συγκρίνεις τα δεδομένα! Δεν παίρνεις ανάσα αδελφέ! Δεν σου φταίω εγώ αν έχω άλλο σύστημα.
Α: Χαχα ο κύριος συστηματικός!
Β: Κοροΐδευε εσύ, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να μάθεις τι πάει να πει εξοικονόμηση δυνάμεων και καταμερισμός αρμοδιοτήτων.
Α: (θυμωμένα) Πες μου τώρα ότι δεν ξέρω να βάζω προτεραιότητες στην δουλειά μας!
Β: (ήρεμα) Να σου πω, σήμερα θα ξεκουραστούμε, ας μην συνεχίσουμε την κουβέντα και τσακωθούμε.
Α: Και τι θα κάνεις την ώρα που θα ξεκουράζεσαι;
Β: Σκέφτομαι να καθίσω με τον δικό μας να δω την καινούργια σειρά που θα παρακολουθήσει.
Α: Ανόητα πράγματα, βλακείες.
Β: Δεν άκουσες όλους του τους φίλους που πρότειναν να την δει οπωσδήποτε; Πριν ένα χρόνο κυκλοφόρησε και έχουν όλοι ξετρελαθεί.
Α: Ανθρώπινες βλακείες, ξεκινά μια σειρά και περιμένουν 9 με 10 χρόνια για να τελειώσει.
Β: Αν καταφέρει και τελειώσει!
Α: Αυτή εδώ θα τα καταφέρει όλες οι πιθανότητες είναι υπέρ της.
Β: Καλά λίγα χρόνια πριν, δεν ξέραμε αν θα φτάναμε στην σημερινή μέρα, ή αν η 12 Δεκεμβρίου 2012 θα ήταν η καταστροφή του κόσμου!
Α: Αυτές οι προβλέψεις είχαν τρελάνει πολύ κόσμο!
Β: Η πιθανότητα υπήρχε όμως.
Α: Υπήρχε αλλά ευτυχώς έγιναν πολλά μικρά βήματα που την απέτρεψαν.
Β: Όπως και ο δικός μας!
Α: Ναι! Ποιος θα μας το έλεγε ότι και ο δικός μας θα έβαζε το λιθαράκι του!
Β: Θυμάσαι την έκπληξη μου όταν το έμαθα;
Α: Ξεχνιούνται τέτοιες στιγμές;
Β: Η πιθανότητα να έπερνε αυτή την απόφαση ήταν σχεδόν μηδαμινή!
Α: Αυτό ακριβώς είναι που την έκανε σημαντική, ότι ήταν απροσδόκητη! Και έδωσε στην Αγάπη την δύναμη να νικήσει το κακό!
Β: Θυμάσαι πόσο θυμό και μίσος είχε για αυτούς που μοίρασαν το νησί στα δύο και ανακήρυξαν δικό τους κράτο στο βορρά;
Α: Αυτή του η πράξη όμως, να αποφασίσει να περάσει τα σύνορα, να δει τα όμορφα μέρη του νησιού που βρίσκονται υπό κατοχή, να γνωρίσει κάποιους από τους άλλους, να ακούσει και τις δικές τους ιστορίες, να μοιραστούν τον πόνο τους, άνοιξε δρόμους στις ενέργειες της Αγάπης!
Β: Πραγματικά, πολλές φορές διερωτούμαι γιατί είναι τόσο δύσκολο στους ανθρώπους να βιώσουν την Αγάπη; Την πηγή από όπου προέρχονται!
Α: Αν ήταν εύκολο δεν θα χρειαζόταν όλο αυτό το σκηνικό. Και δεν θα είχαμε και εμείς δουλειά, μην το ξεχνάς αυτό!
Β: Και να ήθελα να το ξεχάσω, έχω εσένα και μου το θυμίζεις!
Α: Και να σου θυμίσω και το κυριότερο! Σε αυτούς οφείλεται ότι δεν ήρθε το τέλος του κόσμου!
Το κείμενο αυτό ήταν η συμμετοχή μου στο πρότζεκτ "Το τέλος του κόσμου" και έχει δημοσιευτεί Εδώ
Μπορείτε να διαβάσετε και το:
