Α: Εεεε...
Β: Το ξέρω αυτό το βλέμμα. Θα μου την σπάσεις και δεν θα μου πεις.
Α: Μμμμ...
Β: Για να με τιμωρήσεις το κάνεις τώρα αυτό; Γι' αυτά που σου έλεγα νωρίτερα;
Α: Εγώ δεν είπα τίποτα, μόνος σου βγάζεις συμπεράσματα!
Β: Εντάξει, κατάλαβα. Θα κάνω υπομονή και θα μάθω στην πορεία.
Α: Νομίζω ότι θα πρέπει να σου πω, για να προετοιμαστείς, αν και πολύ θα το ήθελα να σε παιδέψω και εγώ μια φορά.
Β: Τι το φοβερό θα γίνει σήμερα και πρέπει να προετοιμαστώ;
Α: Τον είδες που είναι αναστατωμένος...
Β: Αυτό δεν σου έλεγα πριν;
Α: Ψες μίλησε με τον κολλητό του.
Β: Την ώρα που έβλεπα ειδήσεις;
Α: Ναι, εκείνη την ώρα.
Β: και τι έγινε και έχει αναστατωθεί ο δικός μας; Καμιά γυναικοδουλειά; Αλλά τι λέω, ο δικός μας είναι κουλ με τις γυναίκες. Άντε πες μου λοιπόν.
Α: Αυτό που θα σου πω, δεν θα το πιστέψεις αλλά είναι αλήθεια. (Παύση και έκφραση χαρά) Κανόνισαν να περάσουν στην κατεχόμενη Κύπρο και να πάνε Κερύνεια!
Β: Όπα, ελπίζω να μην με κοροϊδεύεις! Αφού ο δικός μας ήταν πάντα κάθετος: (μιμείται τον δικό τους) "Δεν πρόκειται να πατήσω το πόδι μου εκεί, αν δεν γίνει πρώτα λύση. Δεν θα αναγνωρίσω εγώ το κράτος τους και να δείξω την ταυτότητά μου!"
Α: Το θυμάμαι πολύ καλά αυτό. Όμως φαίνεται ότι τελικά κάτι έσπασε μέσα του, και ο κολλητός του κατάφερε να τον πείσει.
Β: Αυτό είναι υπέροχο, μοναδικό! Κοίτα να δεις που ήθελα εγώ να κάνω κάτι ανατρεπτικό, και θα με προλάβει ο δικός μας.
Α: Αμάν, πια εσύ και οι ανατροπές σου.
Β: Ρε φίλε δεν βλέπεις τι πάει να πει αυτό;
Α: Το βλέπω και χαίρομαι. Και εσύ ξέρεις πολύ κάλα τι πάει να πει αυτό.
Β: Και σκεφτόσουν να μου το κρατήσεις μυστικό το γεγονός αυτό; Τρέμω ολόκληρος από συγκίνηση!
Α: Κόψε την πλάκα. Ώρες ώρες μιλάς σαν τα βιώνεις όλα αυτά που λες.
Β: Θα μου λύσεις μια απορία; Το πορτοφόλι του γιατί το κοιτάει συνέχεια;
Α: Να μην ξεχάσει την ταυτότητα του. Αφού πρέπει να την δείξει για να περάσει τα σύνορα.
Β: Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο; Εσύ τι νιώθεις για όλα αυτά; Γιατί σε βλέπω πολύ ήρεμο, παρ'όλη την σημαντικότητα αυτής της επίσκεψης!
Α: Είμαι και χαρούμενος αλλά και αναστατωμένος, απλά δεν το δείχνω.
Β: Καλά!!! Ζω κοσμοϊστορικές στιγμές. Και σκέφτεσαι και νιώθεις πράγματα!
Α: Κορόιδευε εσύ!
Β: Όχι ρε συ, δεν σε κοροϊδεύω, πράγματι χαίρομαι για σένα.
Α: Όταν κοιτώ τις προοπτικές για το μέλλον, βλέπω πολλά από τα καλά πράγματα που μπορούν να συμβούν, να έχουν τις λιγότερες πιθανότητες. Και με στεναχωρεί, ξέροντας ότι υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες για αγάπη και ομόνοια, αλλά υπάρχει πιθανότητα να μην γίνουν.
Β: Να όμως που μια μικρή πιθανότητα, τελικά παίρνει σάρκα και οστά και μας πάει ένα βήμα πιο μπροστά.
Α: (Συγκατανεύει) Για να μιλήσω στην γλώσσα σου, είμαι πολύ συγκινημένος που θα γίνει αυτό!
Β: Κατανοείς τι σημαίνει αυτό για εμάς;
Α: Βεβαίως!
Β: Είσαι έτοιμος λοιπόν;
Α: Πανέτοιμος και εύχομαι να πάνε όλα καλά.
Β: Έλεγξες τις πιθανότητες για το ποιους μπορεί να συναντήσουμε;
Α: Ναι, και οι εκπλήξεις συνεχίζονται...
Β: Για πες και ανυπομονώ.
Α: Θα συναντήσουμε... καλά οι πιθανότητες μέχρι χτες ήταν απειροελάχιστες, αλλά αυτή η απόφαση του και μόνο, έχει φέρει τούμπα τα δεδομένα και ...
Β: Ρε φίλε, συγνώμη που διακόπτω κι' όλας... αλλά δεν είμαι έτοιμος για αυτό.
Α: (τον κοιτάει με έντονη απορία) Τι μου λες τώρα;
Β: Ποτέ μου δεν κοιτούσα τις δυνατότητες που έχουν τις λιγότερες πιθανότητες να συμβούν.
Α: Έλα που τώρα βρισκόμαστε μπροστά από μια!
Β: Λες να μετανιώσει την τελευταία στιγμή; Μήπως για αυτό είχε τις λιγότερες πιθανότητες;
Α: Εκτός από αφηρημένος είσαι και αδιάβαστος!
Β: Τι εννοείς;
Α: Οι πιθανότητες έχουν αλλάξει. Μια και μόνο απόφαση μπορεί να ανατρέψει τα πάντα!
Β: Επιμένω πως είναι άδικό που αυτός έχει το ελεύθερο να επιλέγει τι να κάνει ενώ εμείς όχι.
Α: Συγνώμη, είσαι απογοητευμένος από την εξέλιξη αυτή;
Β: Όχι ρε συ! Χαρούμενος είμαι!
Α: Αλλά....
Β: Τι αλλά;
Α: Υπάρχει ένα αλλά που δεν μου λες.
Β: Έχω βαρεθεί να είμαι στα παρασκήνια. Κομπάρσος χωρίς λόγια. Θέλω να βγω και εγώ στην σκηνή. Έστω και για λίγο.
Α: (Με στομφώδη τόνο)Ο ρόλος σου φίλε μου είναι πολύ σημαντικός. Ποτέ να μην το ξεχνάς αυτό. Επιλεχθήκαμε για να το κάνουμε αυτό. Είμαστε οι καλύτεροι και οι ικανότεροι για την δουλειά που μας ανάθεσαν. Και το σπουδαίο είναι ότι θα πρέπει να μείνουμε στα παρασκήνια, ποτέ στην σκηνή. Δεν θα μοιραστούμε εμείς την δόξα. Αλλά χωρίς εμάς ποτέ δεν θα γινόταν κάτι. Είμαστε εδώ για να υποστηρίξουμε, να βοηθήσουμε και να κρατήσουμε τις ισορροπίες. Κανείς άλλος δεν μπορεί να κάνει αυτό που κάνουμε εμείς.
Β: (Με έκπληξη) Κουφάλα! Είσαι σιγανό ποταμάκι εσύ!
Α: Τι λες;
Β: Τόσα χρόνια μου παίζεις τον υπάκουό, δουλεύεις σαν σκλαβάκι, αλλά προετοιμάζεσαι να χτυπήσεις ψηλά. Κυνηγάς την προαγωγή! Ρε ένα φίδι που ζεσταίναμε στον κόρφο μας!
Α: Τώρα τι να σου πω; Ότι μετά από τόσα χρόνια δεν είχα καταλάβει με τι ψυχασθενή δουλεύω!
Β: Ναι! Πες μας
και τρελό τώρα!
Α: Παιδί μου δεν
πας καλά! Ίσως τελικά δεν έπρεπε να σε προτείνω!
Β: Βγάλε με και άχρηστο
τώρα! (Μένει κάποιες στιγμές έκπληκτος!) Τι εννοείς δεν έπρεπε να με προτείνεις;
Χάρη μου έκανες;
Α: Χάρη δεν έχω κάνει
ποτέ σε κανένα. Η δουλειά που είχες κάνει πιο πριν ήταν πάντα άψογη. Ήθελα μαζί
μου τον καλύτερο!
Β: Πας να με φέρεις
τούμπα τώρα; Με καλοπιάνεις;
Α: Ούτε αυτό το έχω
κάνει ποτέ! Μιλάω πάντοτε με γεγονότα. (Τον κοιτάει με συμπάθεια). Δεν τα αφήνουμε
τώρα αυτά, εξάλλου αυτός ετοιμάζεται να φύγει.
Β: Ωχ ναι, έχεις
δίκαιο! Και εμείς πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. (Κάνει μια παύση). Ξέρεις ότι
μαζί σου νιώθω σιγουριά; Ότι, άσχετα με το πως θα πάνε τα πράγματα, θα με στηρίξεις!
Α: Να σου πω και
εγώ κάτι; Μου αρέσει που είσαι λίγο αντιδραστικός. Σπας την ρουτίνα. Με βάζεις
στην μπρίζα για να σε επαναφέρω και αυτό κάνει τα πράγματα πιο ενδιαφέρον. Δίνεις
ζωή σε αυτό που κάνουμε.
Β: Απολογούμαι
που μίλησα άσχημα νωρίτερα! Ξέρεις ότι δεν τα εννοώ.
Α: Το ξέρω μην
ανησυχείς. Άντε φύγαμε, και προετοιμάσου. Σήμερα θα έχουμε πολλές συγκινήσεις.
Β: Ναι! Ανυπομονώ!
Πάμε να συναντήσουμε την οικογένεια μας!
ΤΕΛΟΣ Β' ΜΕΡΟΥΣ
Διαβάστε το πρώτο μέρος στον πιο κάτω σύνδεσμο:
Θεωρίες Σχετικότητας - Α' Μέρος
